Richtlijn: Mammacarcinoom (2.0) - Kwaliteitskoepel

aantal suspecte lymfklieren vóór de aanvang van de chemotherapie is essentieel. Het klinisch of
echografisch vermoeden op okselkliermetastasen moet voor behandeling middels punctie worden
bevestigd. Een SWK-procedure ná neoadjuvante chemotherapie lijkt minder betrouwbaar.[Xing 2006]
verrichtte een meta-analyse van 21 studies, waarbij 1.273 patiënten ná neoadjuvante chemotherapie een
SWK-procedure ondergingen, en vond een identificatiepercentage van 90% en een foutnegatief
percentage van 12%. Een belangrijk deel van de patiënten in deze studies had initieel een cT1-2N0
stadium. Een kleine retrospectieve studie bij patiënten met vóór de chemotherapie een cytologisch
gedocumenteerde okselkliermetastasering en na de chemotherapie klinisch negatieve oksel toonde een
zeer hoog foutnegatief percentage van SWK van 25% [Shen, 2007]. Een recentere meta-analyse
bevestigde dat na neoadjuvante chemotherapie met name de negatief voorspellende waardevan een
SWK-procedure laag is [Van Deurzen 2009]. Daarentegen werd in de NSABP-B27 studie geen verschil in
betrouwbaarheid van de SWK na neoadjuvante therapie gevonden voor patiënten met initieel cN0 versus
cN+ mammacarcinoom [Mamounas, 2005]. Bij klinisch en radiologisch kliernegatieve tumoren wordt
daarom vóór de chemotherapie een SWK-procedure geadviseerd voor optimale duidelijkheid.
Conclusies:
Niveau
2
Niveau 3
Met een SWK-procedure na neoadjuvante chemotherapie worden circa 88-89% van de patiënten
met positieve lymfklieren bij primair resectabel mammacarcinoom herkend (foutnegatief
percentage 11-12%).
B Xing 2006, Van Deurzen 2009
Bij patiënten met initieel een T1-2N+ classificatie lijkt een SWK-procedure na
chemotherapie minder betrouwbaar in het vaststellen van downstaging.
C Mamounas 2005, Shen 2007
Overwegingen:
Bij stadium III mammacarcinoom is de kans op synchrone afstandsmetastasering groter dan bij een
vroeger stadium [Samant, 1999; Ciatto, 1988; Norum, 2000]. Derhalve wordt in deze situatie (stadium III)
een stadiëringsonderzoek ter uitsluiting van synchrone afstandsmetastasering aanbevolen. Zowel
conventioneel stadiëringsonderzoek, als FDG-PET-CT, kan overwogen worden. Het voordeel van
FDG-PET is de hoge specificiteit bij stadiëring van de oksel en andere regionale kliergebieden, waardoor
locoregionale uitbreiding beter in kaart kan worden gebracht. Aangezien er vóór neoadjuvante behandeling
geen informatie bestaat over het aantal positieve regionale klieren en dit aantal ook na neoadjuvante
behandeling niet betrouwbaar is vast te stellen, is ook bij stadium II - vooral indien sprake is van klinisch
positieve klieren - een stadiëringsonderzoek door middel van FDG-PET-CT te overwegen.
Bij het bestaan van synchrone metastasen op afstand moeten de multidisciplinaire behandelingskeuzes,
afhankelijk van de aard en prognostische betekenis van de locoregionale situatie en de
afstandsmetastasen, op individuele basis gemaakt worden. Dit hoofdstuk concentreert zich op stadium II of
III mammacarcinoom, dus zonder manifeste metastasen op afstand.
Neoadjuvante systemische therapie
Literatuurbespreking:
Dit hoofdstuk is onderverdeeld in de onderdelen:
• Chemotherapie
• Neoadjuvante hormonale therapie
• Neoadjuvant trastuzumab
Richtlijn: Mammacarcinoom (2.0)
03/27/2012 Mammacarcinoom (2.0) 126