Richtlijn: Mammacarcinoom (2.0) - Kwaliteitskoepel

Niveau
3
Niveau
1
Niveau
1
Niveau 1
Adjuvante behandeling gedurende 3 jaar met een LHRH-agonist in combinatie met een
aromataseremmer geeft geen verschil in ziektevrije overleving in vergelijking met behandeling
met een LHRH-agonist in combinatie met tamoxifen bij premenopauzale vrouwen.
A2 Gnant 2009
Adjuvante uitschakeling of onderdrukking van de ovariële functie (door middel van chirurgie,
radiotherapie of LHRH-agonisten) verbetert de locoregionale controle en de totale overleving bij
premenopauzale vrouwen met een hormoonpositief stadium I of II mammacarcinoom.
A1 EBCTCG 2005
Richtlijn: Mammacarcinoom (2.0)
Toevoeging van een LHRH-agonist aan tamoxifen, chemotherapie of de combinatie van beide
modaliteiten resulteert in een betere ziektevrije overleving bij premenopauzale vrouwen met
hormoonpositief stadium I of II mammacarcinoom.
De grootste afname van het risico op een recidief door behandeling met een LHRH-agonist na
chemotherapie (met of zonder toevoeging van tamoxifen) werd gevonden bij vrouwen onder de
40 jaar.
A1 LHRH-agonists in Early Breast Cancer Overview Group 2007
Verlengde adjuvante hormonale therapie met een aromataseremmer na vijf jaar
tamoxifen bij postmenopauzale vrouwen met een hormoonpositief stadium I of II
mammacarcinoom, heeft alleen bij patiënten met okselkliermetastasen een gunstige
invloed op de ziektevrije overleving, en op de totale overleving.
A1 Goss 2003, Mamounas 2006, Jakesz 2007
Overwegingen:
Uit de genoemde studies over de effecten van adjuvante hormonale therapie (inclusief chemotherapie
geïnduceerde uitval van de ovariële functie) blijkt dat een dergelijke behandeling leidt tot een significante
afname van de kans op contralateraal hormoonpositief mammacarcinoom. (relatieve reductie in kans 30 tot
70 %) [EBCTCG, 2005; Bertelsen, 2008].
Uitschakeling van de ovariële functie in combinatie met tamoxifen is voor premenopauzale patiënten met
een hormonaal gevoelig mammacarcinoom een acceptabel alternatief indien behandeling met
chemotherapie op medische gronden niet gewenst is of wanneer de patiënt chemotherapie afwijst.
Er zijn onvoldoende gegevens die er op wijzen dat varianten in het CYP2D6 genotype de werking van
tamoxifen beïnvloeden. Het wordt derhalve niet geadviseerd het CYP2D6 genotype buiten studieverband
te laten bepalen.
Sterke CYP2D6 inhibitors dienen bij het gebruik van tamoxifen te worden vermeden. Wanneer een
antidepressivum toch gewenst is, moet een middel worden gekozen dat zo weinig mogelijk CYP2D6
inhibitie geeft. Voor selectieve serotonine heropnameremmers betreffen dit venlafaxine, escilatropan en
mirtazipine [Sideras, 2010].
Over de keuze voor de hormonale adjuvante behandeling informeert de arts de patiënt over de
mogelijkheden, rekening houdend met het risicoprofiel, de soorten hormonale behandelingen (upfront
aromataseremmer versus sequentieel), de bijwerkingen en de mogelijkheid tot osteoporosepreventie. De
arts en de patiënt maken in samenspraak een keuze.
Vooral bij oudere patiënten met een (kleine) N 0 tumor is de winst van chemotherapie beperkt. Indien een
tweede generatie schema wegens comorbiditeit niet mogelijk is, kan Adjuvant! (AOL) helpen bij de
beslissing deze categorie patiënten alleen hormonale therapie te adviseren.
03/27/2012 Mammacarcinoom (2.0) 120