Vertrouwen in de buurt - KISS

vertrouwen in de buurtsaties moet worden doorbroken, zeggen sommigen. Andere waarnemers, metveel frontlijnervaring, zijn harder in hun oordeel. “Met alles opnieuw beginnen”,zeggen ze: bij alles wat je doet, begin je nu in een verziekte verhouding. Metdezelfde middelen kun je veel meer goeds doen.In het kader van zo’n opfrisbeurt is ook aandacht vereist voor het opnieuw vastleggenvan verantwoordelijkheden en bevoegdheden. Velen beschouwen het alsonafwendbaar dat traditionele onderscheiden vervagen. Gemeentelijke wijkambtenaren,beheerders van wooncorporaties, en schoolleidingen nemen nu alsociale en veiligheidstaken op zich. Dit samengaan hoeft op zich geen slechtezaak te zijn; eerder wezen we bijvoorbeeld al op de grootschalige herstructureringvan wijken en op de brede scholen. De aansturing uit één hand en uit éénpot biedt daarbij ontegenzeggelijk voordeel.100De vervagende rollen veroorzaken echter ook problemen. Welzijns- en opbouwwerkersbegeven zich buiten hun territoir of worden aangekeken op ‘oneigenlijke’taken. Een geïrriteerde opbouwwerker: “Als ik een hele avond 20 of 30jongeren van de straat houd en ze vernielen vervolgens op weg naar huis eenbushokje, dan komt de politie mij vertellen dat ik moet zorgen dat ze dat nietdoen. Maar dat is hun taak. Ik wil niet afgerekend worden op kapotte bushokjes.”Omgekeerd is er het gevaar dat de wijkagent overmatig betrokken raakt inwelzijns- en opbouwpraktijken. Buiten kantooruren is er alleen de politie en daarkun je ook niet al je problemen neerleggen: “Zeker, een groot gedeelte van de tijdgaat op aan relatieproblemen en buurtconflicten. Dat hoort natuurlijk niet op onsbordje te liggen.”Belangrijker dan dit soort irritaties is echter dat de frontlijnwerkers en hun ‘klanten’weten aan wiens kant ze staan. Welzijnswerkers richten zich bijvoorbeeldnamens de gemeente op groepen bewoners. Opbouwwerkers – die uiteraard ookeen gepaste afstand horen te houden tot hun onderwerp – werken in de praktijktoch vaak als belangenbehartiger van het individu, denkend vanuit diens logicaen soms tegenover de overheid. Ook een wijkbeheerder van een wooncorporatiemoet een vertrouwensrelatie met bewoners opbouwen. Maar in het overleg metde wijkagent en de gemeentelijke wijkcoördinator over probleemgevallen tegelijkvoelen ze zich soms in de positie van een soort van spion voor politie engemeente: “Dat wil ik niet zijn; ik ben er voor de bewoners.” Mensen doen ookandere dingen dan waarvoor ze zijn opgeleid; ambtenaren begeleiden bijvoorbeeldinspraakprojecten voor bewoners.3.5.5 coproductie van beleid“Wat we missen in deze samenleving is het besef dat we een samenleving zijn.”De verantwoordelijkheid ligt altijd bij anderen, voegt de bestuurder toe: als jeburen herrie maken, bel je de politie in plaats van bij hen aan te bellen. Maar ookandersom worden er forse kanttekeningen gezet bij het gebrek aan een bindendevisie vanuit de overheid. Drie vrijwilligsters vertellen over een projectinitiatief in