Vertrouwen in de buurt - KISS

vertrouwen in de buurtheeft de corporatie goeddeels zelf in de hand; denk aan bewonerstevredenheid. Een aantal andere,zoals een veiligheidsindex, moet worden gewogen voor het percentage woningbezit van de corporatiebinnen de buurt. Er kan dus een cijfer worden toegekend aan de te verrichten inspanning.Stel bovendien dat de moeilijkheidsgraad van de sociale inspanning wordt gevangen in eengewicht per bewoner, zoals dat nu al het geval is in het onderwijs, waar de vergoeding per leerlingafhankelijk is van de verwachte lesinspanning (de ‘1,9-scholier’). Volgens het ministerie vanvrom (2004) is de leefbaarheid van buurten goed te vangen door een aantal meetbare grootheden.Aan de bewoners van de meest onleefbare buurten wordt dus een hoger gewicht toegekend, waarmeehet eerdere cijfer wordt vermenigvuldigd.Het is dan denkbaar afspraken te maken over het eindcijfer dat in een buurt moet worden bereiktover een bepaalde tijdspanne of over de verbetering per jaar. De corporatie is verantwoordelijkvoor het actieplan; de overheid ontvangt als het ware ter kennisneming ‘een afschrift’, maar is opafroep beschikbaar indien de corporatie op onvoorziene problemen stuit.210De zwaarte van de overeengekomen taakstelling is per buurt, en dus per corporatie, te kwantificerenen daardoor te vergelijken met andere corporaties. Het is daarom denkbaar een financiële prikkelte geven aan die corporaties die zich geconfronteerd zien met de zwaarste taakstelling. Indienop nationaal niveau wordt overeengekomen dat alle wooncorporaties een in financiële zin gelijkesociale inspanning dienen te leveren – bijvoorbeeld een bepaald percentage van hun omzetmoeten besteden voor dit doel – kan worden gedacht aan een verschillende bijdrage aan of uit eenvereffeningspot van de gezamenlijke corporaties: degenen met de grootste inspanning zijn degrootste netto-ontvangers, de licht belasten zijn nettobetalers. Het is zelfs denkbaar dat – enigszinsvergelijkbaar met de CO 2 -emissiehandel op milieugebied – de laatsten sociale actie ‘kopen’ ineen achterstandsbuurt van een collega-corporatie, waardoor de totale hoeveelheid geld die decorporaties gezamenlijk inzetten voor sociale doelen het grootste maatschappelijk rendementbehaalt.Duidelijkheid en geloofwaardigheidDe gemeentelijke overheid kan, waar nodig ondersteund door provincie en rijk,de sociale spelers faciliteren. Aangescherpte spelregels zijn vereist voor de aanpakvan ‘lastige’ doelgroepen zoals recalcitrante huisjesmelkers en asociale bewonersen de inzet van interventieteams en stadsmariniers. Wooncorporaties dienenmeer mogelijkheden te hebben om op te treden in het tussengebied van ‘nietsdoen’ en ‘slopen en nieuw bouwen’. Om gewenste ontwikkelingen te versnellen,is soms de inzet van krasse middelen vereist, zoals het voorkeursrecht vangemeenten bij het aankopen van panden.Een aantal vragen rond het thema privacy behoeft een politieke afweging. Hoever mag je gaan met het “kijken achter de voordeur”, zoals dat in een aantal interviewswerd genoemd? Mogen gegevens, die formeel alleen toegankelijk zijn voormedewerkers van de eigen dienst, in vergaderingen worden gedeeld? De toetsingvan gemaakte afspraken dient te worden gehandhaafd (Kremer en Verplanke2004). Besturen van wooncorporaties en veel welzijnsinstellingen zijn in de