Vertrouwen in de buurt - KISS

vertrouwen in de buurtbuurtkar trekken. En het zijn wethouders en ambtenaren die weten wanneer ze erniet moeten zijn om zo het bewonersinitiatief met hun meerdere kennis of overnamedriftniet te verstikken. Zodat bewoners zeggen: “Je zag hem niet zo veel,maar als ’t nodig was, was hij er of was hij er net geweest.” Dat vereist bestuurlijkewijsheid.Actiebekwaamheid van bewonersHet ‘activerend enquêteren’ wordt niet zonder reden zo genoemd: doordatmensen zich ervan bewust worden dat anderen dezelfde problemen ervaren endezelfde oplossingen in gedachte hebben, verenigen ze zich in actiegerichte groepen.Met een – beperkte – professionele begeleiding gaat zo’n initiatief ‘rollen’ enwordt de continuïteit van de infrastructuur zeker gesteld. Te veel begeleidingleidt echter tot hoge kosten, geringe tevredenheid en vrijwel volledige stilstand.Vraag daarom om een positief bewijs voor professionele infrastructuur. Dat kanhet geval zijn bij het verbeteren van de onderbouwing of het onderhandelen vande samenwerkingsafspraken (convenanten) van bewonersorganisaties met socialespelers, overheid en private partijen.216Ontregel ook remmende regelgeving, die veelal is ontworpen vanuit de institutionelelogica van beleidsmakers of de provisielogica van professionals (wrr 2004).De vraaglogica van bewoners vraagt om een soepele toetsing van de initiatievenvan niet-democratisch gelegitimeerde initiatiefgroepen. Buurtinitiatieven lopenzonder de hulp van een sterke wegwijzer in welzijnsland ook nog te vaak veelgeld mis; dat moet anders kunnen.Ten slotte – vaak onderschat – creëer ontmoetingsplekken. De wenselijkheid hiervanwordt duidelijk geïllustreerd in kleine dorpen: waar de sociale ontmoetingsplekken– cafés, dorpshuizen, sportkantines – verdwijnen, loopt de samenhangterug. Ook in steden moeten initiatiefnemers kunnen beschikken over passenderuimtes – buurtcentra, terrasjes, schoolhekken, parkjes – om elkaar te vinden bijhet ontwikkelen van hun plannen. Het gaat om de reflectie die een essentie isvoor de lerende omgeving en waaraan ook Putnam en Feldstein (2003: 291) eengroot gewicht toekennen: “Common spaces for common place encounters areprerequisites for common conversations and common debate.”Leeromgeving van constructieve ontevredenheidEen lerende buurt wordt gekenmerkt door constructieve ontevredenheid. Volledigtevreden mensen hebben geen behoefte om de wereld – met inbegrip van debuurt – te verbeteren; er moet altijd wat te wensen overblijven dat hen scherp engretig houdt. Volledig ontevreden mensen, die geen uitweg meer zien in eenverdere wisselwerking met elkaar of met overheid en sociale spelers, haken af.Ons veldonderzoek laat zien dat het moeilijk is om zo’n positieve spanning tebestendigen. Bestuurders kunnen daaraan bijdragen door het bevorderen vanmaximale zittingstermijnen van buurttrekkers en vooral door het combinerenvan concrete resultaten en langetermijndoorzicht.