Vertrouwen in de buurt - KISS

empirische bevindingen: het perspectief van bewonersde keuken nu gladde vloeren hebben vanwege de hygiëne of stroeve vloerenvanwege het valgevaar?In het verleden hebben stedelingen het platteland geromantiseerd en hebbenbeleidsmakers het ‘geknuffeld’. Het probleem van dorpen is – zoals in hoofdstuk2 is beschreven – echter niet dat ze leeglopen, maar juist dat het goed gaat met deovergang van een agrarische naar een woonfunctie. De zorgen gelden niet voorindividuele agrariërs (die inmiddels bijna overal een kleine minderheid van debevolking uitmaken), maar wel voor de toekomst van het verenigingsleven, dattraditioneel wordt gesponsord door lokale ondernemers, onder wie veel agrariërs.Daardoor kunnen de sociale structuren worden uitgehold. Zolang die nog stevigzijn, is de sociale cohesie bijna altijd sterk en zijn bewonersorganisaties in vaakverrassende mate zelfredzaam.Dat heeft overigens wel zijn mogelijke schaduwzijde, met name in de vorm vaneen risico van hobbyisme en erosie. Het aanbod van voorzieningen in buurtcentrais vaak niet gebaseerd op een inventarisatie van behoeften, maar is ingegevendoor wat vrijwilligers leuk vinden. En een aantal gesprekspartners wijstook op de grenzen van de zelfredzaamheid. Veel trekkers zijn buiten de eigenomgeving gehandicapt door een soort onzekerheid ten opzichte van de grotebuitenwereld. Zij koesteren hardnekkige vooroordelen over de mogelijkhedeniets tot stand te brengen waarvoor de medewerking van derden buiten het dorpnoodzakelijk is.97Midden- en voorstandsbuurten: investeren?Een overheid die hecht aan sociale betrokkenheid als basis voor zelfredzaamheiden probleemoplossend vermogen moet ook investeren in midden- en voorstandsbuurten.Een deel van die investering is defensief van aard, gericht op hetvoorkomen van ongewenste ontwikkelingen. De angst voor ‘verkleuring’ brengtmiddenstandsbuurten in onzekerheid. De grote steden geven veel geld uit aanachterstandsbuurten, maar doen veel minder uitgaven in de aanpalende buurtendie net buiten de achterstandscriteria vallen. Een ander deel is echter offensiefvan aard en dient om de economische en sociale aantrekkelijkheid van binnenstedente vergroten.Nauwelijks opgemerkt door beleidsmakers is er rond het midden van de jarennegentig een omslag opgetreden in de economie van onze binnensteden. Tot danwas het daar slecht toeven, maar daarna blijken centrale buurten het veelal goedte doen. De omslag heeft mogelijk te maken met een structurele verandering inde opbouw van steden. Steden proberen traditioneel functies te scheiden: ófindustrie, óf volkshuisvesting, maar zelden beide in één wijk. De klassiekeindustrie is nu nagenoeg verdwenen, ook omdat grote fabrieken veel eenvoudigerinpasbaar zijn in het buitengebied. Zakelijke en persoonlijke dienstverleningstegen echter met stip (Rienstra 2003).