Vertrouwen in de buurt - KISS

de weg vooruitHet spreekt vanzelf dat daarbij niet het gehele antwoord in de buurt kan wordengevonden. Elchardus, Putnam en anderen wijzen op meerdere denkbare speerpunten,waarvan echter de buurt er steeds een is. De bestuurlijke bevindingen inhoofdstuk 4 maken duidelijk dat een dergelijk buurtgericht beleid dan wel ambitieusmoet zijn, niet te voorzichtig. De procesbenaderingen zijn nu te vaak‘vermoeid’; de huidige inspraakbenadering behoeft bijvoorbeeld vernieuwing.Ook de inhoudelijke ruimte is te beperkt of de inspanningen zijn ondermaats;wijkbudgetten zijn bijvoorbeeld te klein, het sociaal beleid te weinig robuust. Devonken die kunnen leiden tot een levende en lerende buurt, springen dan nietover. In volgende paragrafen zullen we een aantal denkbare oplossingsrichtingenschetsen.6.3 eerste aanbeveling: kies voor een tweesporenaanpakEen buurtgericht beleid moet de twee dimensies van de levende en lerende buurtonderkennen: enerzijds de inspiratie die uitgaat van een doordachte visie, enanderzijds het vertrouwen dat stoelt op een wederzijds respect tussen bewonersaan de ene kant en overheid en sociale spelers aan de andere. Echter, niet overalkan worden gebouwd op de buurt. Eerder wezen we op het grofmazige onderscheiddat in de dagelijkse bestuurspraktijk wordt gemaakt tussen achterstandsbuurten,die zich kenmerken door een cohesietekort, en middenstands- en voorstandsbuurten,waar in de regel sprake is van voldoende sociale cohesie. In deeerstgenoemde buurten is een extra inspanning van overheid en sociale spelersnoodzakelijk om het alledaagse leven van mensen in de publieke ruimte in goedebanen te leiden, voordat het sociale en politieke vertrouwen in de buurt zodanigis hersteld dat de beleidsmakers kunnen bouwen op die buurt. Dat vormt eenbijzondere bestuurlijke uitdaging, waarvan de beantwoording zich onderscheidtdoor een tweesporenaanpak (par. 6.3.1) met speciale aandacht voor de bestuurlijkeveranderingsuitdaging (par. 6.3.2). Die uitdaging is aanzienlijk en het isdaarom noodzakelijk om scherpe prioriteiten te stellen bij de samenstelling vaneen hanteerbaar beleidsmenu (par. 6.3.3).1976.3.1 tweesporenaanpakOm de leefbaarheidsvraagstukken in buurten tegemoet te treden, is een inspirerendevisie van beleidsmakers van groot belang. Die visie moet echter ook gestoeldzijn op de inbreng en kwaliteiten van buurtbewoners: mensen willen eenbijdrage kunnen leveren en zijn dan ook tot verrassend veel in staat. Beleidsmakersmogen zich daartoe echter niet beperken. Zij moeten ook positie kiezen ophet speelveld voor bestuurlijke verandering zoals we dat eerder noemden (figuur4.3). Zij moeten terdege rekening houden met de strakke hand die noodzakelijk isin achterstandsbuurten met socialecohesietekorten, en daarnaast met de managementvereistenvan hun organisaties. Een buurtvisie vanuit de overheid en socialespelers dient daarom twee sporen te onderscheiden: een specifiek spoor, dat zichricht op het wegwerken van sociale tekorten in achterstandsbuurten, en eengeneriek spoor, dat van toepassing is op alle buurten.