Vertrouwen in de buurt - KISS

empirische bevindingen: het perspectief van bewoners(kroegen, terrasjes). En niemand – bewoners noch ondernemers – wil overlastvan junks of van rommel.3.2.4 integraal beleidIn hoeverre kan een beleid voor de inrichting van de buurt integraal van de grondkomen, dat wil zeggen in onderlinge samenspraak tussen de betrokken spelers.Bewoners blijken zeker te ‘verleiden’ te zijn tot betrokkenheid bij hun buurt,omdat het bij de fysieke inrichting om voor hen wezenlijke belangen gaat en ookde overheid en andere partijen hebben er voordeel van. Daartoe gelden, zeker inhet geval van grootschalige herstructureringen of nieuwbouw, twee succesvoorwaarden:(a) een doorbreking van de overmatige eenzijdigheid van het bestaandebeleid door een grotere gebiedsgerichtheid en daarbinnen een betere afstemmingtussen de fysieke en sociale pijlers; (b) een concretere invulling van de socialeverantwoordelijkheid van de wooncorporaties. We lichten beide factoren toe.Grotere gebiedsgerichtheidEen belangrijk element van integraal werken op het fysieke terrein is dat gemeentenen hun voornaamste partners bij bouw – wooncorporaties en projectontwikkelaars– meer gebiedsgericht gaan werken. Nu zijn ze veelal sterk projectgerichten definiëren daardoor de begrenzing van hun plannen te eng. Deze tekortkomingkan schadelijk zijn: de verbanden raken zoek en dat leidt tot versplintering:gaat het over een enkel blok flats of een hele buurt, met inbegrip van de openbareruimte en sociale voorzieningen? Gaat het over een enkel project of over eenportefeuille van projecten in een langer lopend totaalprogramma? Gaat het ophet platteland alleen om nieuwbouw (‘rood’) of ook om het behoud van de landbouw,recreatie en natuur (‘groen’)?59Er zijn voorbeelden van (deel)gemeenten die gebiedsgericht werken: de Rotterdamsestadsdelen Feijenoord en Charlois werken samen op de Dordtselaan, diede scheiding van hun gebieden vormt. Enkele wooncorporaties en sommige groteprojectontwikkelaars zijn bereid kosten en baten te spreiden over een breedgebied en over een langere tijd. Zij beheersen bovendien de kunst van het samenwerkenmet derden. Het probleem zit bij de ‘kleine scharrelaars’ die uit zijn opsnel geld verdienen. Goedkoop wordt dan duurkoop, temeer omdat de bestaandewet- en regelgeving onvoldoende houvast biedt en omdat op het niveau van de(deel)gemeente de overheid vaak te zwak is om weerstand te bieden tegen dedruk van grondeigenaren en projectontwikkelaars.Vooral in herstructureringsgebieden is aandacht vereist voor een betere afstemmingvan enerzijds de fysieke en anderzijds de sociale overheidspijlers. Beleidsmakersconcentreren zich meestal op de fysieke pijler (huizen, straten, wijken) enverliezen de sociale pijler (mensen en hun samenhangen) uit het oog. Eenopbouwwerker vat het bondig samen: “Het effect van fysieke investeringenwordt versterkt door investeringen in sociale netwerken in de woonomgeving.Iedereen wil gezellig en mooi wonen.” De moraal wat betreft dat ‘sociale investe-