Vertrouwen in de buurt - KISS

empirische bevindingen op bestuurlijk gebiedthuiszorgorganisaties en terughoudende bedrijven en bedrijvenverenigingen. Zewerken primair vanuit hun eigenbelang, dat is verengd tot het voortbestaan vande organisatie. Bestuurders zijn bovendien soms bang om zich aan koud water tebranden en hebben last van territoriumdrift. Toen de provincie Limburg bijvoorbeeldhet beleidsthema Samen bouwen aan vitale kernen, wijken en buurtenlanceerde, waarschuwde de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (vng)onmiddellijk om niet “op de stoel van gemeenten of – nog erger – van de burger tegaan zitten”.Remmende structuren en systemenOverheden zijn beperkt in hun verantwoordelijkheden en daardoor in hunmogelijkheden in te spelen op de specifieke problematieken van ‘hun’ buurten.De sturing van de politie-inzet vindt bijvoorbeeld elders plaats: door de politiezelf, de gemeente, via landelijke convenanten, via politieregioconvenanten, en viaafspraken op wijkniveau. Landelijk staat de criminaliteitsbestrijding bovenaan;op buurtniveau doorgaans parkeer- en drugsoverlast.Aan de andere kant zijn (deel)gemeentelijke overheden vaak niet toegerust voorhet takenpakket dat ze wél worden geacht uit te voeren. Het ontbreekt ze bijvoorbeeldaan kennis en menskracht om adequaat tegenspel te bieden aan sterkederden (bijvoorbeeld projectontwikkelaars en wooncorporaties, zie par. 3.2.2).Als die kwalitatief onderbezette overheidsapparaten dan ook nog te maken krijgenmet een piekbelasting, lopen ze het risico overvraagd te worden. Degemeente Moerdijk heeft de ambtelijke bezetting van een plattelandsgemeente,maar is opgezadeld met een stedelijke problematiek: de aanleg van de hogesnelheidslijnen van twee snelwegen dwars door de gemeente, de bestuurlijke coördinatievan een groot industrieterrein met uitbreidingsplannen, en de mogelijkeherstructurering van een aantal buurten.129Een specifieke problematiek van deel- en plattelandsgemeenten is dat ambtenaren,vooral door hun brede portefeuilles, schapen met vele poten moeten zijn. Zijmoeten inzicht hebben in de relevante regelgeving en de wegen naar beschikbarepotjes kennen. Het scheelt een stuk als je een ervaren netwerker op pad stuurt inplaats van een uitzendkracht met vier maanden ervaring. Er zijn ook nauwelijksdoorgroeimogelijkheden en als het beleid wordt gekenmerkt door een hoogjojogehalte is dat weinig motiverend. Ambtenaren worden bovendien ruwwegbetaald naar het aantal inwoners in hun gebied, ongeacht de zwaarte van hetwerk. De beteren hebben daarom de neiging om weg te trekken naar beterbetaalde functies bij grotere gemeenten of bij de provincie. Het is de achilleshielvan de lagere overheid: te veel doorstroming waardoor ook de trekkers verdwijnen,en het ambtelijk apparaat te weinig deskundigheid en stabiliteit kent (par.3.2.3).Vergelijkbare problemen doen zich voor onder politici in plattelandsgemeentenen achterstandsbuurten. Er is sprake van een relatief hoge doorstroming; slechtseen klein deel van een stadsdeelraad heeft bestuurlijke ervaring. De betaling van