Vertrouwen in de buurt - KISS

vertrouwen in de buurtverplichting om te investeren in de leefbaarheid van de fysieke omgeving gaat uitvan het maatschappelijk belang plus het veronderstelde eigenbelang van decorporatie: ook de waarde(stijging) van het onroerend goed is in het geding.Investeren in betere huisvesting en omgevingskwaliteit, zo luidt de redenering,vergroot het draagvlak voor buurtbetrokkenheid. Mensen willen niet meer weg,maar gaan meewerken aan de verzorging van de eigen leefomgeving en sprekenanderen daarop aan. De leegstand is lager, het onderhoud goedkoper, de bewonersmeer zelfredzaam, de wisselwerking prettiger.56De koplopers onder de corporaties zijn aan de slag gegaan. Door het creëren vaneen gevarieerder woningbestand wordt gestreefd naar in sociaal opzicht meergemengde buurten. Dit beleid is gebaseerd op de achterliggende overtuiging bijbeleidsmakers dat integratie via differentiatie verloopt, en dat daarom het meer‘mengen’ (van soorten woningen en voorzieningen, en daarmee mensen)gewenst is; overigens laat (empirisch) onderzoek weinig ‘hard’ bewijs zien voordeze overtuiging (Blokland-Potters 1998; Duyvendak en Hortulanus 1999). Erzijn voorbeelden van corporaties die samen met de sociale dienst de helft van dewerklozen in hun buurt weer aan de slag kregen, samen met zorginstellingenbuurtvriendelijke huisvesting voor gehandicapten regelden, vrijwillige buurtwachtenen buurtbemiddelaars stimuleerden, migranten hielpen bij hetwegwijs maken, en in een dorp een campus van drie basisscholen bouwden(rooms-katholiek, protestants-christelijk en openbaar) met negentien klaslokalen,een sportzaal, kinderopvang, peuterspeelzaal, naschoolse opvang, voorschoolseopvang en een bibliotheek.Het peloton van de corporaties moet echter nog worden geprikkeld tot creatiefnadenken over hun sociale taken (Hazeu 2004). Dekt de waardestijging van hetonroerend goed de kosten, vragen bestuurders zich af. De koepelorganisatieAedes houdt bij hoeveel er elk jaar wordt geïnvesteerd voor dit doel, maar analyseertniet het maatschappelijk rendement ervan. Hoewel gevoelsmatig correct,is er geen hard bewijs voor een waardestijging in geval van een toegenomenfysieke en/of sociale aantrekkelijkheid van een buurt. Er is hier dus behoefteaan een kwantitatieve onderbouwing om de – terechte – vragen beter te kunnenbeantwoorden. Indirect is wel bekend dat een betere kwaliteit van de fysiekeomgeving (bijvoorbeeld groen) leidt tot hogere huizenprijzen. Ook veiligheidrendeert. Met behulp van een statistische analyse rekenen Marlet en Van Woerkens(2004a) voor dat elk extra geweldsmisdrijf per 1.000 inwoners de waardevan een gemiddeld huis met zo’n 1.100 euro vermindert.Er zijn ook steeds meer hoopgevende praktijkvoorbeelden. Op de AmsterdamseZeedijk wemelde het zo’n 20 jaar geleden van junks en zwart geld. De nvZeedijk, een burgerinitiatief gesteund door de gemeente en een aantal banken,kocht het merendeel van de panden, knapte ze op en verhuurde of verkocht zeweer aan bonafide ondernemers. Door de afgenomen criminaliteit en overlaststeeg de waarde van de panden in de straat: het aankopen en opknappen had16 miljoen euro gekost, de huidige waarde wordt geschat op 27 miljoen euro.