Vertrouwen in de buurt - KISS

empirische bevindingen: het perspectief van bewonersideeën had een activerend effect. Mensen bleken over veel dingen hetzelfde tedenken; de wens van de ene bewoner bleek ook te leven bij de ander.3.5.6 gepaste afstand bij uitvoeringSucces staat of valt uiteindelijk bij de uitvoering en weer is het zaak om eengepaste afstand te bewaren tussen bewoners en uitvoerders: niet te dichtbij, maarzeker op sociaal gebied ook weer niet te veraf. Er is daarom behoefte aan actiegericht op (a) het tegengaan van het isolement van kwetsbare groepen en individuen;(b) de onderlinge betrokkenheid van buurtbewoners; (c) de toespitsing vanspelregels die de gewenste ontwikkeling kunnen stimuleren.Tegengaan van het isolement van kwetsbare groepen en individuenBeleidsmakers reageren in de regel pas indien er sprake is van een algemeen erkendprobleem. Mensen moeten dus eerst worden ‘klein gemaakt’ – geproblematiseerd– voor er iets voor ze wordt gedaan. Zeker kwetsbare mensen lijden daardooronnodige schade. Pas recent zijn we gaan denken over de kwaliteit van hún leven.Hun fysieke en sociale omgeving – met inbegrip van hun buurt – is cruciaal voorhet doorbreken van hun isolement. Beleidsmakers beginnen dit te beseffen.Veldwerkers en specialisten weten dat de oplossing is “dat mensen elkaar weer alsmens gaan zien”. Als mensen meer met elkaar omgaan, laten ze elkaar mindersnel vallen. Ze begrijpen beter wat er speelt. De sociale netwerken van kwetsbarenzijn echter vaak beperkt tot familie en vrienden. Wat ze meemaken vanbeleidsmakers en buurtbewoners laat zich het beste beschrijven als ontkenning:not in my backyard. Beleid is alleen gericht op kwetsbaren zelf, niet op de‘gewone’ mens en juist die moet de openingen bieden voor betrokkenheid. Tegelijktekenen de contouren van betere aanpakken zich echter af. Het gaat het kadervan dit rapport te boven om gedetailleerd in te gaan op elk van de verschillendegroepen kwetsbaren in onze samenleving. Er kunnen twee hoofdcategorieënworden onderscheiden: de afvallers, die anders zijn dan wij en waarmee ‘we’ onsin onze buurt ongemakkelijk voelen, en de senioren waartoe we zelf verwachtenlater ook te gaan behoren, maar die nu nog te weinig op ons buurtnetvlies staan.105De categorie afvallers omvat grote en diverse subgroepen mensen, elk met huneigen problematiek waarvan de gemiddelde Nederlander zich nauwelijks bewustis. Een aantal illustraties uit ons onderzoek geeft een indicatie van de problemenwaarmee de veldwerkers op dit moment worstelen. Ons land telt bijvoorbeeldzo’n 35.000 verkommerden en verloederden. Veelal verslaafd vormen zij de categorievan zorgmijders of ‘onbereikbaren’. Dit past zowel beleidsmakers als bewonersgoed, want boven aan hun prioriteitenlijst staat het trefwoord zero tolerance.De ‘hulp’ is hoofdzakelijk gericht op overlastbestrijding. Juist deze groep heeftdaarom behoefte aan pleitbezorgers die werken aan een opvang, of aan de openstellingvan een parkje als ‘huisvesting’. “Op het moment dat een verslaafde inde wijk onderdak wil, is iedereen tegen”, constateren twee Rotterdamse straatadvocatendie er hun vak van maken de onbereikbaren te bereiken. “Maar als je