Vertrouwen in de buurt - KISS

de weg vooruitdoor groot-tegen-klein. Het gaat in de buurt bovendien om concrete en vaakspecifieke leefbaarheidsvraagstukken, waarvoor individuele raadsleden en ook deraad als geheel wel degelijk aandacht behoort te hebben. Goede voelhoorns behorentot het basisinstrumentarium van volksvertegenwoordigers.Meer dan nu gebeurt, moeten zij echter niet zelf willen ingrijpen, maar zich latensturen en voeden door initiatieven van onderaf (zie ook tekstbox 6.5). Haagsepolitiek speelt daarbij echter in de perceptie van de bewoners een ondergeschikterol, getuige de opkomst van gemeentelijke lijsten de laatste jaren. De eenvoudigespelregel dient te zijn: geen nationale partijpolitiek in de buurt. De raad moetveeleer de afstand bewaren die het mogelijk maakt om – vanuit de verschillendepolitieke visies op het publieke belang – afwegingen te kunnen maken en zinvoltoezicht te houden. Zou het bovendien niet kunnen zijn dat een raad die slechtsvijf of zes keer per jaar integraal bijeenkomt, beter die taken kan vervullen daneen raad die zich veelvuldig laat optrommelen en te snel op de stoel van debestuurders zit? Zou het ook niet kunnen zijn dat zo’n raad door zijn beperkteretijdsbeslag en grotere concentratie op hoofdlijnen een grotere aantrekkingskrachtuitoefent op gekwalificeerde burgers?Tekstbox 6.5Burgerinitiatief235Er zijn mogelijkheden om de volksvertegenwoordigende taak van de raad op te frissen, bijvoorbeeldlangs de weg van het burgerinitiatief dat recent in een aantal gemeenten inhoud krijgt (Hartman2004; Vernieuwingsimpuls dualisme en lokale democratie 2004). Stel dat de gemeente eenbuurtmeldpunt instelt waar bewoners met hun klachten, wensen en vragen terechtkunnen(Publieke Zaak 2004: 51). De gemeentelijke wijkcoördinator beschikt over een specifiek budgetom de meest voorkomende klachten (losse stoeptegels, kapotte straatverlichting, achterstalliggroenonderhoud, zwerfvuil, enzovoort) af te handelen. Hij wordt erop ‘afgerekend’ dat dit ookgebeurt binnen vastgestelde termijnen. Indien hij echter niet in staat is binnen die termijn eenadequate reactie te geven, kunnen bewoners zich melden bij de griffier van de raad of de gemeentelijkeombudsman, die zonder te oordelen over de inhoud van hun verzoek de procesgang binnenhet gemeentelijk apparaat nagaat. De griffier dan wel ombudsman legt daarna het verzoek, voorzienvan – zeg – 25 handtekeningen van buurtbewoners plus een overzicht van de ambtelijke gangvan zaken, direct voor aan de gemeenteraad. De raad kan in dat geval de verantwoordelijkewethouder(s) aanspreken. De politiek gaat dan dus niet de buurt in, maar veeleer is het de buurtdie de politiek ingaat.Kies voor een themastelselIn de buurt geen partijpolitiek. Een wijkenstelsel voor de verkiezing van degemeente(deel)raad, vergelijkbaar met het door minister De Graaf voorgesteldedistrictenstelsel in de nationale politiek, werkt waarschijnlijk contraproductief.Vooropstaat: hoe kan de burger de politiek aansturen op de onderwerpen en demanier die hij van belang vindt? Secundair telt: hoe kan worden bevorderd dat depolitiek een gepaste afstand weet te bewaren, maar tegelijk wel de essentiële rolvan volksvertegenwoordiger en toezichthouder kan vervullen? Veeleer verdient