Vertrouwen in de buurt - KISS

vertrouwen in de buurtvolgens de klassieke Nederlandse structuren. Het recept om hen te betrekkentekent zich af: probeer de ouders te bereiken via sleutelfiguren binnen hun allochtonegemeenschap of via leraren die hun taal spreken. Sluit aan bij wat kangroeien: als een opvoedingscursus niet werkt, maar een cursus wereldkoken wel,moet je dat doen. Houd de verantwoordelijkheid bij de ouders zelf; geen schijndemocratie.En differentieer wat je van mensen verwacht en waarop je ze kuntaanspreken: schoolbestuurder, voorleesmoeder, verver van de school, en dergelijkezijn heel verschillende maar nuttige vormen van ouderparticipatie.90De overheid heeft een taak bij het ruimen van drempels voor een grotere ouderbetrokkenheid.Ouders moeten de Nederlandse taal spreken en ze mogen daarop,zeggen leerkrachten en bestuurders, worden aangekeken. Het taalaanbod aanouders wordt echter veelal uitbesteed aan verschillende partijen en is daardoorchaotisch. Er zijn veel regels, bijvoorbeeld dat alleen taalcursussen mogenworden aangeboden aan vrouwen die voor 1998 in Nederland zijn ingeschreven.De kwaliteit van de aangeboden cursussen is moeilijk te bepalen door het uiteenlopendeniveau van de deelneemsters. En steeds is er de noodzaak van een groterecontinuïteit; de combinatie met het lage niveau van de cursisten – 30 tot 40procent volgde nergens onderwijs – is funest: na een halfjaar stilstand is het alfabetalweer vergeten.Leerkrachten moeten zich op hun beurt willen inleven in de ouders. Het onderwijsteamvan een nagenoeg zwarte basisschool maakte een studiereis naarMarokko. De directeur realiseerde zich: “Wat vraag je van die ouders? De schoolis maar zo’n klein onderdeel van hun leven!” De ouders zijn vooral bezig vanuithun armoede in Marokko een beter bestaan op te bouwen in Nederland, waar welkansen zijn. Hun buurt en de school zijn in hun ogen symbolen van een groterijkdom. De planmatige aanpak moet daarom door het hele lerarenteam wordengedragen, maar meestal wordt het opstellen en uitvoeren van zo’n plan opgedragenaan een individuele leraar. Leraren moeten kunnen communiceren met deouders, niet alleen om met hen te kunnen praten, maar ook omdat ze fungerenals vertrouwenspersoon. Het werken via niet-opgeleide of nauwelijks beschikbaretolken is een vak apart. En daarbij moeten de leraren voortdurend in de gatenhouden dat laagopgeleide autochtone ouders een groter probleem vormen danallochtone ouders. Zoals een gerijpte lerares het bondig samenvat: “Met hoogopgeleideallochtonen kun je praten.”Toespitsing van spelregelsEen multifunctioneel gebouw dat door verschillende partijen wordt gebruikt,roept vragen op over het beheer: wie is er verantwoordelijk voor het geheel, wieis de eigenaar van het gebouw, wie heeft de sleutel, wie is het aanspreekpunt voorde gebruiker? Het managen van dergelijke samenwerkingsverbanden van basisscholenmet meerdere sociale spelers vereist gerichte oplossingen, zoals hetaanstellen van een bredeschoolcoördinator. Daardoor kunnen de schoolleiding ende leraren zich concentreren op hun onderwijstaken en hoeven ze niet voortdurendgaten te vullen buiten hun eigenlijke takenpakket. De ideale coördinator of