Vertrouwen in de buurt - KISS

empirische bevindingen: het perspectief van bewonersDe verantwoordelijkheid voor preventie is echter meestal niet bij één duidelijkepartij gelegd. Een deel van het probleem is terug te voeren op organisatorischeaspecten. De politie was vroeger georganiseerd per soort beleid (parkeerpolitie,milieupolitie), maar werkt nu sterker wijkgericht. Als dat ook het geval is binnenhet gemeentelijk apparaat, is de politie daardoor beter in staat om samen te werkenmet de gemeentelijke diensten. In een aantal Utrechtse wijken zijn de politie en dewijkambtenaren in hetzelfde gebouw gehuisvest: “Je loopt nu zo bij elkaar binnen.”Eenzelfde positieve reactie komt van professionals bij jib: de werkwijze sluitbeter bij hen aan dan organisaties op stedelijk of nog hoger niveau. Bij veelgemeenten gaat het echter nog zo soepel niet: “Gemeenten werken niet met eenwijkmanager of buurtbeheerder. In de praktijk komt het erop neer dat je vooralles een ander mannetje nodig hebt.” Problemen worden dan soms verdervergroot door de passiviteit van gemeenteambtenaren bij de handhaving van hetvergunningenbeleid. Stadhuiscollega’s namen pas na gebleken succes het voortouwover van de politie bij het organiseren van ‘bestuurlijke gesprekken’ met ineerste instantie ‘meestribbelende’ horecaondernemers.3.3.5 coproductie van beleidOm te komen tot vormen van coproductie van beleid, waarbij ook de traditioneleveiligheidsvragers meedenken, is voortgang op twee punten nodig: (a) ruimtevoor derden; (b) grotere verantwoordelijkheid van niet-traditionele partijen.75Ruimte voor derdenDe politie moet potentiële meedenkers serieus nemen en dat is, gezien de traditionelemonopoliegedachte ten aanzien van veiligheid, geen vanzelfsprekendheid.De grootste cultuuromslag, concluderen binnen- en buitenstaanders, dientechter inhoud te krijgen onder politici en ambtenaren. Zij moeten immers ruimtelaten voor de samenwerking van buurtbewoners en politie. Voor integrale samenwerkingmoeten vaak verschillende budgetten worden gecombineerd. Soms is erook sprake van vervaging of verschuiving van taken en verantwoordelijkheden.Maar vooral: zij moeten niet naar aanleiding van elk incident te hulp snellen enniet te bang zijn voor ‘ongelijke’ behandeling. Een politiefunctionaris omschreefhet probleem kernachtig: “Ik krijg er buikpijn van als politici of ambtenarenpraten in termen van ‘we moeten burgers erbij betrekken’; daar gaat het namelijkniet om. Waar het om gaat, is dat politici en ambtenaren zichzelf betrokkenmoeten voelen bij burgers.”Het trefwoord is ook hier vertrouwen. In Amsterdam ontwikkelde een samenwerkingsverbandvan ondernemers en bewoners een buurtvisie uitdrukkelijkzonder ambtelijke inbreng. ‘Acties uit het verleden’ hadden het vertrouwen vande betrokkenen in de gemeente geminimaliseerd. Ook in het overleg over deveiligheidssituatie rond het Amsterdamse Rembrandtplein speelde ‘oud zeer’ eenrol: een conflict tussen ondernemers en gemeente was nog altijd van invloed ophet vertrouwen van de ondernemers. Dat soort wonden moet helen.