Vertrouwen in de buurt - KISS

de weg vooruitaanzienlijk. De vermoeidheid van de bestaande benaderingen leidt tot een vormvan stolling onder zowel bewoners als beleidsmakers en -uitvoerders. Dehamvraag is: hoe kan de vitaliteit, die de basis vormt voor de levende en lerendebuurt, worden herwonnen en behouden? Hoe kan de politiek vonken laten overslaannaar bewoners en op haar beurt geïnspireerd geraken door de duizendenbloemen die opbloeien in de buurten?Indien niet wordt voldaan aan een aantal randvoorwaarden, is het beter niet tebeginnen. Zo dient de politiek – lokaal en nationaal – zeker te stellen dat, waarnodig, meerjarige beleidsafspraken worden gemaakt. Speciaal op sociaal gebied ishet huidige jojobeleid overmatig schadelijk. Om de gestelde doelen te realiseren,is bovendien een breed gedragen beleidsaanpak noodzakelijk, waarbij niet temoeilijk wordt gedaan over een ‘juiste’ bestuurlijke filosofie. Een ‘heilige oorlog’is weinig productief. Voortbouwend op het rapport Waarden, normen en de lastvan het gedrag (wrr 2003b: 148-154) zijn elementen van elke stroming zinvol.Van de conservatieven kan worden geleerd over een standvastige sociale herovering,van de communitaristen over het bouwen op kernen van sociale cohesie alsonderdeel van de civil society, en van de liberals over de grotere ruimte voor trekkersen het stimuleren van de creatieve klasse.Wordt aan deze randvoorwaarden voldaan, dan bestaan er wezenlijke mogelijkhedenom een nieuwe inhoud te geven aan de politieke verantwoordelijkheden.Vanuit dat perspectief leggen we de politiek drie keuzes voor, elk verwoord alseen dringende aanbeveling: (a) kies voor een evenwichtig dualisme; (b) kies vooreen themastelsel; (c) kies voor een lerende samenleving.233Kies voor een evenwichtig dualismeBinnen het voorgestelde buurtbeleid zijn sleutelrollen weggelegd voor degemeentelijke politiek: het college van burgemeester en wethouders (b&w) aande ene kant en de (deel)raad aan de andere. Het zijn moeilijke rollen en de uitvoeringluistert nauw; ons veldonderzoek duidt op een veelvuldige worsteling metde nieuwe verantwoordelijkheidsverdeling in de gemeentelijke politiek. Zowelb&w als raadsleden moeten de bewoners met hun leefbaarheidsvraagstukkenbegrijpen en passende beleidslijnen kunnen ontwikkelen en controleren. Zemoeten zichtbaar betrokken zijn bij de sociale herovering en daarvoor de eindverantwoordelijkheidwillen en kunnen dragen. Maar ze mogen daarbij nooit desociale spelers bij de uitvoering van de overeengekomen doelstellingen in debuurt voor de voeten lopen. Ook in sociaal coherente buurten moeten ze eengepaste afstand in acht nemen, ditmaal om meer ruimte te bieden aan bewonersen hun civil society. In beide situaties is dat strijdig met het heersende gevoelonder politici en burgers, die zich uit in de veelgehoorde oproep ‘de politiek moetde wijk in’ en in een veelvuldige directe betrokkenheid van gemeentelijke enlandelijke politici bij buurtinitiatieven. In plaats daarvan moeten politici zichmeer tot de hoofdlijnen beperken.