Vertrouwen in de buurt - KISS

vertrouwen in de buurtBehoefte Onderzoek aan objectieve gegevens, dat de 56 prioriteitswijken van het grotestedenbeleidlang niet de enige wijken zijn waar leefbaarheid in het geding is (vrom 2004).208De bevindingen bieden handvatten voor beleid. In de eerste plaats is het mogelijk zinvol huiswerkte doen en zo een nauwkeuriger beeld van (potentiële) hot spots te verkrijgen plus een indicatievan welk beleid succesvol kan zijn. Kijk daarom uit met een te eenvoudige analyse van de etnischebevolkingssamenstelling, maar streef naar het voorkomen of beperken van ‘conflictueuze’ situaties.Dat kan vaak zonder grootschalige sloop maar – veel goedkoper en wellicht effectiever – dooreen doordacht buurtbeleid. Zelfs in de diepste putjes van de grote steden is altijd een kern vanbewoners – volgens het ministerie van vrom (2004: 55) meer dan 30 procent van de autochtonenen zelfs 40 procent van de allochtonen – die zich wil inzetten voor de buurt. Door te bouwen ophun kwaliteiten bij de aanpak van de buurtproblemen is veel mogelijk, zo laat ook ons veldonderzoekzien. Soms gebeurt dat binnen de relatieve beslotenheid van de blokken, die juist daar veelbewoners een sociaal houvast bieden in een verder ‘vijandige’ samenleving; dat hoeft geenszinsslecht te zijn. Soms echter vinden mensen uit verschillende blokken elkaar; de grote vermengingbinnen buurtwachten en brede scholen getuigt daarvan. Een dergelijk samengaan kan wordenbevorderd door sociale activiteiten, zoals het Rotterdamse Opzoomeren. Integratiebevorderend isook het creëren van symbolen waarmee alle bewoners – oude en nieuwe – zich kunnen identificeren,zoals kunst op straat, een rozenperk, een voetbalveldje of een mooi schoolgebouw.Dat gezegd zijnde zijn een doordachte woninguitwijzing en -toewijzing zonder twijfel zinvol.Asocialen en notoire relschoppers kunnen elke vooruitgang belemmeren. Maar gemeente enwooncorporaties kunnen er bijvoorbeeld in 50/50-buurten ook naar toewerken dat de ‘witten’qua achtergrond een goede menging van burgerschapsstijlen vertegenwoordigen: niet te veel‘afzijdige’ maar vooral ‘afwachtende’ burgers, die – meer dan de eveneens tolerante ‘actieve’burgers – relatief lage wooneisen stellen en kunnen bijdragen aan de wenselijke overbruggingtussen blokken. Probeer ze aan te trekken met een fysieke en sociale inrichting die past bij hunbehoeften (zie ook vrom 2004: 51). Het gaat om de creatieve kern met haar afwijkende socialeknooppunten.Zorg er ook voor dat de allochtone bevolking gemengd is naar etnische achtergrond, zodat de kansop dominerende groepen kleiner is en daarmee de uitsluiting van anderen – wit of zwart – die weook in onze interviews signaleerden (par. 3.5.3). Turken gaan dan met Turken om, Marokkanenmet Marokkanen, enzovoort. Hun kinderen spelen weinig met elkaar; velen leren pas op schoolvoor het eerst Nederlands. Kijk ook uit met vereenvoudigde zwart=zwart-analyses, zeker als dieook nog een islamondertoon verkrijgen. Veel achterstandsbuurten worden gekenmerkt doorvertrekoverschotten van ‘eerdere’ groepen allochtonen en instroom van nieuwe migranten uit‘exotische’ landen. Dat kan een goede zaak zijn omdat de (potentiële) spanningen afnemen, maarhet vraagt wel een gerichte aandacht.6.4.2 kaderafspraken tussen overheid en sociale spelersNadat beleidsmakers hun huiswerk hebben gedaan en de hoofdlijnen van hetbeleid zijn vastgesteld, komt het aan op de uitvoerders. In de eerste plaats zijn datde sociale spelers, die daardoor meer ruimte krijgen voor hun provisielogica (wrr2004). De ervaring leert dat die kwetsbare overdracht veelal bepalend is voor het