Vertrouwen in de buurt - KISS

vertrouwen in de buurttief samen aan veiligheid, maar geven aan: “We hebben constante rugdekking vande politie, die hebben we ook nog steeds nodig.” In de Lingewijk in Gorinchemwerken wijkcoördinator, wijkagent en wijkbeheerder nauw samen, maar sprekenper situatie af wie er wat moet doen.Het gaat echter nog te vaak mis. Soms met kleine, alledaagse dingen, bijvoorbeeldhet niet terugmelden wat er met een aangifte is gebeurd. Maar er zijn ook serieuzeremanco’s. De politie stuurde de mensen die aangifte deden van een grootaantal identieke inbraken een brief dat het onderzoek niets had opgeleverd en dezaak was gesloten: “Twee dagen na aangifte, dus die moet gepost zijn op dezelfdedag dat je er was.” De bewoners voelden zich afgescheept en schreven een “polemischebrief” naar de wijkteamchef, die vervolgens meldde: “Nederland isverrot, ons bureau is met zeven moorden bezig, dus aan inbraken kunnen wegeen prioriteit geven.” Dat was geen aanleiding tot collectieve buurtblijdschap.Maar de politiechef gaf ook een belangrijke voorzet: “Als jullie zelf meedoen, stellenwij voor korte tijd twee agenten met gsm beschikbaar.” De bewoners beslotentot buurtpatrouille en werden daartoe geïnstrueerd door de wijkagent.78Op andere plaatsen zijn eveneens stappen genomen met vormen van meesturen,bijvoorbeeld bij het vaststellen van veiligheidsprioriteiten binnen de buurt en bijhet verrichten van een wijkschouw. In een aantal gemeenten bepalen buurtbewonerseen deel van de werkzaamheden van de stadswachten. De gemeente Leidenexperimenteert met zogenoemde politieambassadeurs: actieve bewoners diedoor wijkagenten worden geselecteerd voor een cursus over het politiewerk en,naast hun oog- en oorfunctie, kunnen helpen bij de aanpak van specifieke buurtproblemen.In Amsterdam overleggen politie, ondernemersvereniging, stadsdeel, gemeentelijkedienst en horecabrancheorganisatie over praktische oplossingen voorproblemen. De politie ziet zichzelf daarbij als een intermediair tussen praktijk(horeca) en beleid (gemeente). Een café kreeg bijvoorbeeld na een verbouwing tehoren dat een gevelverlichting die er al tien jaar had gehangen, niet mochtworden herplaatst. Omdat het licht bijdroeg aan het veiligheidsgevoel, verklaardede wijkpolitie zich bereid om, zo nodig, te bemiddelen. De meerwaarde van hetoverleg wordt voor de ondernemers, en daardoor via die band voor de politie,vergroot doordat niet alleen veiligheidsonderwerpen op tafel komen, zoals een tedure ophanging van de jaarlijkse kerstverlichting.Ondanks de vele lichtpunten is de cultuuromslag bij bewoners en politie nogverre van voltooid. In achterstandsbuurten vertellen buurtbewoners de wijkagentvan problemen, maar doen uit angst voor represailles geen aangifte.In – verondersteld mondige – voorstandsbuurten lopen klachten over geluidsoverlastnog te vaak via de politie en is de zelfredzaamheid op dit soort puntengering. Pas als aanjagers hun buurt in beweging krijgen, verandert er iets. Politieen overheid kunnen die beweging stimuleren. Horecabazen worden door krachtdadigedreiging met sancties ervan overtuigd dat meewerken aan gecertificeerde