Vertrouwen in de buurt - KISS

vertrouwen in de buurtSportvoorzieningen, die de integratie onder bevolkingsgroepen veelal op eennatuurlijke manier bevorderen, zou je deels moeten zien terug te brengen van destadsrand naar de buurt. Dat gaat zomaar niet, want daar zijn in de regel (hogere)kosten mee verbonden. Gemeenten zullen daarom daarover in voorkomendegevallen eisen moeten opleggen aan projectontwikkelaars bij binnenstedelijkeplanontwikkeling.Ook kunst en cultuur zijn belangrijk. Een aantal gemeenten fleurt buurten op.Soms doen de bewoners dat zelf: na aanvankelijke scepsis verwelkomen zij meteen verwonderde “Goh, wat grappig”-acceptatie een ‘gekke’ winkel, fietsenstalling,kinderopvang of restaurant. Een buurtvereniging van een Amsterdamsevoorstandsbuurt bevordert de legalisering van een krakend kunstenaarscollectiefen koopt zelfs obligaties om een dure verbouwing van ‘hun’ pand mogelijk temaken. Even verderop werken en exposeren kunstenaars in een grote winkelruimte.54Op andere plaatsen gaat het anders. In de Amsterdamse wijk Bos en Lommer gaatde wijkkern rond het stadsdeelkantoor op de schop; er komt een multiculturelemarkt en een overloop over de snelweg om een geïsoleerde buurt aansluiting tegeven. In dorpen leiden burgerinitiatieven tot de aanleg van een verlicht fietspadvoor de schooljeugd van Nieuwendijk naar Gorinchem, de bouw van een sporthalin het Drentse Wijster, of een compleet woonwijkje in het Friese Reduzum.En meestal blijkt dat niet alleen de vaste kern zich aangesproken voelt; ooknieuwkomers – stedelingen in dorpen, migranten in grote steden – identificerenzich met de fysieke symbolen in hun nieuwe omgeving.Tegengaan van isolementIn alle toonaarden komt het terug: “Mix de buurt meer”, zeggen velen, waarbijhet gaat om de verdeling tussen jongeren en ouderen en tussen sterken en kwetsbaren.De jong-oudvraag is illustratief. Op het platteland is soms een tekort aanhuizen voor jongeren. “De jeugd wil hier verschrikkelijk graag blijven wonen,maar er is geen plek”, horen we. Maar ook voor senioren is er in dorpen somsgeen passende huisvesting, waardoor zij te vroeg moeten verkassen naar de stad.In het westen van Brabant hebben provincie, gemeenten, zorgaanbieders encliëntenorganisaties daarom een ‘zorgnetwerk’ opgezet, waarbinnen onderandere wordt gewerkt aan meer woonzorgcomplexen die beter zijn verspreidover het gebied. In Noord-Limburg dient het project ‘Leven in het Dorp’hetzelfde doel: een voorzieningenniveau dat het mogelijk maakt dat hulpbehoevendemensen zorg in hun eigen buurt kunnen vinden. Wooncorporaties zijnbelangrijke spelers in dit project: zij verzorgen uiteindelijk de fysieke aanpassingen,zoals de bouw van nieuwe woonzorgcomplexen en aangepaste woningen.Steden hebben weliswaar meer te bieden, maar de geboden kwaliteit schiet somstekort. Voor ouderen en mensen met een beperking is het van belang dat ze hunzorgvoorzieningen op een bereikbare afstand hebben. Het zoeken is naar nieuwe,betere oplossingen. In Zaandam zijn bijvoorbeeld een verpleeghuis, buurtcen-