Vertrouwen in de buurt - KISS

vertrouwen in de buurtheid van dergelijke ontwikkelingen. Graham en Marvin (2001: 201, 289) duidenop het risico van uitsluiting van kwetsbare groepen en op het sociale niemandslanddat ontstaat tussen de knooppunten van de sociale en economische ontwikkeling.Castells (1996: 410 e.v.) spreekt in dat verband van de network society, diede lokale samenleving fragmenteert.Deze ontwikkeling – wellicht onomkeerbaar – mag niet ongemerkt passeren,temeer omdat ze tegelijk van groot belang is voor de economische ontwikkelingvan een stad of land. Juist nu zijn bovendien nog keuzes mogelijk. Raakt de solidariteit,waarop onze samenleving deels is gegrondvest, niet te ver uit beeldwanneer de (aanstaande) welgestelden via de markt zich afsluiten van hun directeomgeving? Of kunnen we, omgekeerd, hen met een buurtgericht beleid verleidenactief betrokken te zijn bij hun buurt, zodat de bindingen van hun sterke netwerkendie ook ten goede komen? Graham en Marvin (2001: 406) sluiten hun tekstaf met een gepassioneerde roep om een nieuwe politieke visie, die bouwt op eenthousand tiny empowerments en inhoud krijgt binnen een netwerk van weeropbloeiend burgerschap.164Benutten van economische kansenEen subgroep van actieve en afwachtende burgers – door Florida (2002) betiteldals de ‘creatieve klasse’ – gaat in toenemende mate uit van het principe ‘werkenvolgt wonen’. Het gaat om een grote, vaag afgebakende groep; Florida spreekt vanruwweg 30 procent van zowel de Amerikaanse als de Nederlandse beroepsbevolking(Florida en Tinagli 2004).Een deelpopulatie van de creatieve klasse is de ‘creatieve kern’. Deze groep vantrendsetters, volgens Florida 12 procent van de Amerikaanse beroepsbevolking,bestaat uit jonge hbo-plussers met een creatief beroep; denk aan reclamemensen,ingenieurs, financiële experts, advocaten, adviseurs, ontwerpers, tekstschrijvers,academici, mediatrekkers.Hoewel de beleidsmakers en media zich concentreren op de (te) brede klasse,verdient de smallere kern de aandacht; in feite richt Florida zich ook op hen. Inzekere zin is daar niets nieuws onder de zon. Zoals Reijndorp (2004: 63-76) stelt,kennen we al sinds de jaren tachtig de ‘nieuwe stedelingen’: jong, hoogopgeleid,vaak zonder kinderen. De media profileerden hen als yuppen, maar in de praktijkwaren het vooral professionals in creatieve en sociale beroepen. De creatieve kernlijkt in veel opzichten op die groep, maar werkt overwegend in de commerciëlesector.Zij kiezen een woonomgeving waar zij zich op hun gemak voelen en zoekendaarna een passende baan of beginnen – relatief vaak – met een paar vrienden eeneigen bedrijf. De buurt biedt daarom een handvat voor het aantrekken en vasthoudenvan deze groep, die geldt als de motor van de toekomstige economie. Hunbuurtbeleving wijkt sterk af van die van ‘normale’ mensen. Hun buurt wordtgevormd door een soort archipel, bestaande uit eigen huis plus sociale knooppunten.Ze bewegen zich binnen dat eilandjesnetwerk met een overslaan van het