Vertrouwen in de buurt - KISS

empirische bevindingen: het perspectief van bewonersbijvoorbeeld door de provincie verondersteld te lijden onder een gebrekkig openbaarvervoer en een tekort aan werkgelegenheid; uit bewonersenquêtes blijktechter dat dit achterhaald is.Het resultaat van onvoldoende huiswerk is bijna onvermijdelijk schotsje springen:ad-hocbeleid. “De grootste kunst is om beleidsresistent te zijn”, zegt eenervaren buurtwerker. Zoals geschetst in hoofdstuk 2 zijn er na de TweedeWereldoorlog meerdere ‘golven’ geweest van ‘buurtbeleid’ en wordt het meestebeleid niet gekenmerkt door langetermijnwaarborgen of verankering. Het ontgaatde wat cynische veldwerkers niet: “Een van de grootste problemen is dat er elkevier jaar verkiezingen zijn.” Bovendien hebben de gemeenten nog weer een anderverkiezingsritme. Daardoor ontstaat er jojobeleid. “De beleidscyclus duurt iederekeer maar vier jaar, dan wordt er nieuw beleid ontwikkeld. Dat is een ramp.”Het regent klachten: de basisuitgangspunten van beleid veranderen steeds, hetopbouw- en jongerenwerk is uitgehold en de professionele infrastructuur (maatschappelijkwerk, riagg, thuiszorg) wordt uitgekleed. “Je kan wel doorverwijzen”,zegt een wijkagent, “maar er is geen capaciteit om dat op te pikken.” Ookop jib – het werd nooit “een echte harde core business van Justitie” – wordt alweer bezuinigd. Om financiële redenen is besloten tot fusie van welzijnsorganisatiesen jongerenwerk; buurtcentra worden samengevoegd. De afstand totbewoners wordt daardoor echter vergroot.103Een nieuwe golf van bezuinigingen is op komst. Verslavingszorg, reclassering,onderwijsvoorrangsbeleid en voorschoolse opleiding staan onder druk. Leukedingen voor de mensen, zoals een internetcafé of een computercursus voor senioren,wankelen door het wegvallen van subsidies. De id- en wiw-banen(Wet inschakeling werklozen, beter bekend als Melkertbanen), waarop veel socialeactiviteiten drijven, worden teruggeschroefd. De woonzorgcoördinatie tenbehoeve van kwetsbare individuen wordt gefinancierd uit vernieuwingsgeld; eenpotje dat hoogstwaarschijnlijk bij een nieuwe bezuinigingsronde droogvalt. Hetoptimisme is gering, temeer omdat bij het formeren van publiek-private samenwerkingsverbandeneen langjarige garantie vanuit de overheid veelal doorslaggevendis om sleutelpartijen over te halen.Onze gesprekspartners plaatsen ook kritische kanttekeningen bij de doorgeschotenextramuralisering van zorgvoorzieningen. “Het is spitsuur in de wijk”, vatsocioloog Duyvendak het samen. Het heeft in veel gevallen voordeel dat mensenmet problemen niet worden opgesloten in tehuizen, maar in een buurt wordengeplaatst. Maar toch past enige voorzichtigheid: er is te weinig aandacht voor demogelijke overbelasting van zowel zorgbehoevenden als de buurt. Juist gehandicaptenhebben problemen met de gelijktijdige schaalvergroting bij sociale spelersen de daarmee verbonden onpersoonlijkheid en hogere mobiliteitsvereisten. Detoevloed van zorgbehoevenden legt bovendien een zware last op met name oudebuurten, waar de goedkope woningvoorraad is.