Vertrouwen in de buurt - KISS

empirische bevindingen: het perspectief van bewonersHet betrekken van corporaties bij het welzijnswerk vormt een terugkerendonderwerp. Een oud-bestuurder van een grote stad spreekt van “het failliet vande welzijnssector”. Hij legt uit: “Het is een misverstand dat er veel geld zit in defysieke pijler en geen geld in de welzijnspijler. Geld in de welzijnspijler is alleenregulier geïnstitutionaliseerd geld. ’t Zit vast in ruimte, personeel, en zo. Er is eengebrek aan ruimte om met dat geld om te gaan. De fysieke pijler kan veel flexibelermet het geld omgaan.” Ook de samenwerking binnen de sociale pijler kanbeter: “De spelers in de sociale pijler concurreren elkaar de tent uit.” Daardoorworden bewoners óf overladen met zorg óf helemaal niet bereikt. Dat mag overigensdeels ook hun geldgever, de overheid, kwalijk worden genomen. Aan desociale kant is alleen geld voor kortlopende projecten en dat moet ook nog doorlopendworden bevochten.Toespitsing van spelregelsGemeenten ontwikkelen een scala van instrumenten om bewoners te betrekkenbij het beheer van ‘hun’ openbare ruimte. We vermeldden al buurtschouwen,waarbij gemeentelijke diensten, agenten en beheerders van wooncorporaties metbewoners door een buurt lopen om ter plekke te registreren waar extra onderhouden beheer nodig zijn. Er zijn schoonmaakacties in vele vormen: naast de‘Deventer Schoon Familie’ bijvoorbeeld de ‘Fleur Delft Op’-acties, waarbij degemeente met extra veegwagens en groenbeheerders naar een buurt toe komt engereedschap meeneemt voor bewoners die mee willen doen. Een aantal gemeentenkent ook het zogenoemde ‘burgerinitiatief’, dat het bewoners mogelijk maaktom zelf ideeën voor hun eigen straat of buurt rechtstreeks in te dienen bij degemeente. Bijna altijd gaat het om fysieke aspecten: het plaatsen van bloembakkenin een straat, het aanleggen van drempels, enzovoort. Sommige plaatsen,waaronder Utrecht, maken gebruik van beheerconvenanten: bewoners nemen opeigen initiatief het beheer over van de gemeente van een park, pleintje of speelplaats,en leggen de afspraken daarover vast.65Er worden ook geheel andere convenanten uitonderhandeld tussen corporaties,welzijnsorganisaties en huurderscommissies (namens de bewoners) met betrekkingtot leefregels (woonetiquette). Ze blijken te werken als er stevige sanctieszijn. Dat laatste betreft overigens een gevoelig punt. Wooncorporaties, zegt eenaantal van onze gesprekspartners, hebben een te beperkt instrumentarium omeen volwaardige sociale speler te kunnen zijn. De rol van door corporaties aangesteldehuismeesters is bijvoorbeeld buitenshuis – in de openbare ruimte – nietvanzelfsprekend en soms ook verre van gemakkelijk: op straat heeft geen enkeleburger meer bevoegdheden dan een ander. Niet-overheidsdienaren kunnen geensancties opleggen in huis, op school, op het sportveld of op het werk. Maar debuurtmeesters, en vele anderen, kennen het geheim: “Je moet soms praten alsBrugman. Alles draait om goed kunnen praten.”Ook de huurbescherming kan effectieve actie belemmeren. Alleen in extremegevallen kunnen corporaties iemand uit huis zetten. Is een hele buurt er slechtaan toe, dan grijpen ze soms naar de botte bijl van herstructurering, dat wil