Vertrouwen in de buurt - KISS

de weg vooruitIn de eerste plaats wijzen we op de welzijns- en opbouwhoek, die te vaak tekortschietbij de aanpak van leefbaarheidsvraagstukken in de buurt (De Boer enDuyvendak 2004). Dat achterblijven kan spijtig zijn, maar het is verstandig hetals een feitelijkheid te beschouwen. Veeleer gaat het erom meer passendebestuurlijke voorwaarden te scheppen waaronder het welzijnswerk zijn essentiëlerol in de toekomst beter kan spelen. Het uiteindelijke succes van socialeherovering wordt bepaald door de haalbaarheid van de plannen en de houdbaarheidvan de uitvoering, waarbij speciale aandacht wenselijk is voor het waarborgenvan de overdracht bij afronding.Er is een tweede probleem dat in het huidige beleid onvoldoende aandacht heeft:het gebrek aan continuïteit en evenwicht in het beleid. We wezen in hoofdstuk 3en 4 op het jojokarakter van vooral sociaal beleid, een overmatige projectgerichtheiden te geringe gebiedsgerichtheid, en op een achterblijven van de socialepijler bij de fysieke pijler tijdens herstructureringen. Er is te weinig aandachtvoor werkgelegenheidsbevordering; het mengen van midden- en lagere inkomensgroepenkrijgt weliswaar veel verbale aandacht, maar wordt, met uitzonderingvan een aantal herstructureringsgebieden, beperkt en met onvoldoendenadenken in de praktijk gebracht.In de derde plaats wordt in de gemeenten die het initiatief op het punt van socialeherovering naar zich hebben toegetrokken, op dit moment te vaak te weinigaandacht besteed aan de overgang naar een normalere situatie wanneer de inhaalslagzijn voltooiing nadert. Bijna altijd blijkt er zelfs in zeer arme buurten sprakete zijn van een sterke samenbinding, die zich bijvoorbeeld uit in een florerendeinformele economie (vaak via etnische lijnen) en een groot aantal hulprelaties(extended families, geschenkeconomie, reciprociteit). Wat ontbreekt is de overbrugging:de samenbinding is sterk naar binnen gericht en creëert weinig openingennaar andere groeperingen, waaronder overheid en sociale spelers. De laatstenzijn daarom welhaast gedwongen om in eerste instantie het heft zelf in handen tenemen in de vorm van een aanbodgestuurde beleidsaanpak.205Tegelijk moet echter actief worden gewerkt aan het tot stand brengen van debruggen naar de bestaande sociale kernen. De essentiële overgang van eenaanbod- naar een meer vraaggedreven logica hapert veelal, waardoor de risico’svan een slechte verankering groot zijn. Dat brengt ons tot drie concreteaandachtspunten, die in de hiernavolgende subparagrafen uitgebreider ter sprakekomen: (1) de wegbereidersrol van de overheid; (2) kaderafspraken tussen overheiden sociale spelers; (3) de uitvoering door sociale spelers.6.4.1 de wegbereidersrol van de overheidSteeds vaker formuleren politieke voorlieden uitdagende einddoelstellingen,naast de fameuze zero tolerance op het gebied van de veiligheid bijvoorbeeld hetverwante ‘we geven geen vierkante meter op’ bij de fysieke inrichting (zie bijlage1, stap 1). Vanuit dergelijke einddoelen moet echter worden ‘teruggewerkt’ (back-