Vertrouwen in de buurt - KISS

de weg vooruitdrempels die moeten worden overwonnen, zijn zodanig dat alleen een geheelandere manier van denken en doen succesvol kan zijn.De overgang is het meest beperkt bij de sociale herovering; in feite gebeurt erdaar al veel. De beleidsaanpak wordt, zeker op de ‘heetste’ plaatsen in de grotesteden, steeds verder gedifferentieerd en sociale spelers werken steeds intensieversamen bij de uitvoering van een integraal beleid. Zij worden daarbij steedsdirigistischer: zij stellen en handhaven aangescherpte regels en zitten bovenopde harde bewonerskernen. Vanzelfsprekend is het echter niet en het is niet overdrevente spreken van de noodzaak van een cultuuromslag als het gaat om de‘uitburgering’ van beleidsmakers, de toetsing van de gemaakte kaderafsprakenmet sociale spelers (met inbegrip van het, indien noodzakelijk, ontslaan vanwanpresterende voorlieden), de aanstelling van sterke sleutelhouders, en hetconcentreren van het welzijnswerk op kwetsbare individuen en groepen met eenonderaannemersrol waar het gaat om de sociale herovering. In veel gemeenten ishet verre van vanzelfsprekend dat parallel aan de heroveringsslag al moet wordenbegonnen met de opbouw naar een bestendige situatie van constructieve ontevredenheid(Fung 2004: 69-98).Een cultuuromslag is echter nog meer nodig bij het kansgedreven beleid inmiddenstands- en voorstandsbuurten. De sociale spelers moeten de sprongmaken van een aanbodgedomineerde, institutionele logica naar een sterker accentop een vraaglogica. De Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (rmo) spreektin dit verband van horizontalisering (rmo 2002). De overheid moet zich concentrerenop het inspireren van (potentiële) trekkers. Als te onderscheiden taak rustop de politiek de verantwoordelijkheid van het waarborgen van een adequaattoezicht en van voldoende continuïteit.223Op alle vier spanningsvelden (par. 4.2) is sprake van een verschuiving naar links,zeker ten aanzien van de coproductie van beleid en het in acht nemen van eenpassende afstand. Het onderscheid met de gewenste cultuur voor de socialeherovering wordt bovendien juist op die punten groter; dat stelt binnen éénenkele organisatie hoge eisen aan de frontlijnwerkers, maar vooral aan het managementen de bestuurders. Voorlieden bij gemeente en sociale spelers hebbenimmers, vooral in grote steden, gelijktijdig van doen met beide uitdagingen enhet is slechts weinigen gegeven, zo laat de ervaring zien, te excelleren in meer danéén ‘sport’.In de voorgaande paragrafen legden we een menukaart voor waaruit beleidsmakersen -uitvoerders kunnen kiezen. Zij hoeven dat niet te doen. In de volgendeparagrafen doen we een aantal minder vrijblijvende aanbevelingen, die bij eengoede uitvoering de cultuuromslagen kunnen versnellen. We doen dat in hetbesef dat ook aan de zijde van bewoners, civil society en private partijen denodige aanpassingen noodzakelijk zijn om het maximale rendement uit eenbuurtgericht beleid te halen. Het voortouw ligt echter bij de overheid en de socialespelers, die nieuwe richtingen moeten uitzetten en het verloren vertrouwen