Vertrouwen in de buurt - KISS

ijlage 1: processen en instrumenten van verandermanagementtor meldt: “Als ik m’n zin niet krijg, dan regel ik het op een andere manier, maarregelen doe ik. Dat word je niet altijd in dank afgenomen.”Dat uit zich soms in alternatief gedrag. Buurtagenten moeten “goed kunnenschelden”, de wijkbeheerder van een wooncorporatie heeft formeel weinigbevoegdheden en moet het daarom hebben van zijn overredingskracht: “Veelbluffen helpt ook.” Een Haagse trekker toeterde op een zaterdagochtend in eenmegafoon: “Hallo, Hagenezen, wij zouden toch om negen uur samen gaanvegen? Waar blijven jullie?” Met als resultaat dat een kwartier later er op groteschaal werd geveegd. Een Amsterdamse opbouwwerker raapte op straat gegooideluiers op en hing ze aan een waslijn met vermelding van het huis van herkomst.Het was direct voorbij met de overlast.Er zijn echter ook heel gewone helden zoals “de koningin van de dorpen”, die ineen Drentse plattelandsgemeente een buurtbeweging op gang wist te trekken. Inzwarte buurten nemen kleine mensen een verantwoordelijkheid, omdat ze “zelfook allochtoon” zijn: “Na 11 september is er een nare sfeer ontstaan in de buurt.”Ze spreken mensen aan, gaan langs de deur als er een incident is geweest om tevragen wie de daders waren en bewoners kunnen klachten melden, die zij doorgevenaan het wijksteunpunt van het stadsdeel. Hun slechtheid en die van al hunmedetrekkers uit zich in een gedrevenheid die, zeker na eerste successen, resulteertin een aanstekelijk zelfvertrouwen. Het blijven mooie teksten: “Alledeskundigen waren het erover eens dat het niet zou werken”, “De opbouwwerkerswaren ook vanaf het begin sceptisch over de haalbaarheid van de plannen.Onmogelijk zeiden ze”, “Dat kan niet, maar we doen het wel.”253Bestuurders moeten in hun rol als rugdekker daarop durven bouwen. Verstatelijkteinitiatieven werken niet, zegt een geharde oud-wethouder, “maar je moetgokken op zelfinitiatief en empowerment van bewoners.” De vraag is dan: hoeontwikkel je een neus voor het zoeken naar trekkers? “Dat is de essentie vanlokaal bestuur. Wethouders grossieren in bondgenootschappen. Dat is handwerk.”Ze moeten ook geloven in de na te streven visie. Een wooncorporatie‘erfde’ bij een fusie bijvoorbeeld een no-go area, waaruit alle sociale spelers zichhadden teruggetrokken. De directeur nam het voortouw: “Pikte ik niet dat debuurt onderuitging.” Elders werd een angry young man aangesteld als stadsdeelsecretaris,met als opdracht het herstellen van het vertrouwen bij beleidsmakersen bewoners. Het werd zijn levenswerk. Hij zeurde net zo lang achter hetbedrijfsleven aan totdat een aantal trekkers het voortouw nam.Maar vooral moeten bestuurders hun trekkers zekerheid bieden. Frontlijnwerkers,directeuren, ambtenaren: zij kunnen niets uitrichten als de besturen van desociale spelers en de politieke organen van de overheid hen niet overeind houden.Een Rotterdamse stadsmarinier ziet het scherp: “Wat natuurlijk van invloed is, isdat je niet om een stadsmarinier heen kunt. Ik rapporteer immers niet voor nietsaan het college.” De rugdekkers moeten zich daarvoor sterk maken en wordenondersteund door krachtige topambtenaren. Op de Zeedijk deed, alweer zo’n 20