Vertrouwen in de buurt - KISS

empirische bevindingen: het perspectief van bewonersDe verkokering schaadt mensen op directe wijze. Er zijn schrijnende gevallen vanraddraaiers, met naam en toenaam bekend, die een buurt verzieken, maar nietgoed worden aangepakt omdat geen van de vele betrokken instanties zich verantwoordelijkweet en het opvoedingsprobleem echt aanpakt. Rotterdamse straatadvocatenroepen om een minister voor Jeugd, die op topniveau de dakloosheid enverslaving integraal aanpakt en een einde maakt aan de verschrikkelijke verkokeringvan de ministeries (vws, vrom, Justitie, bzk). “Ze doen allemaal maar zó’nstukje” (aangegeven tussen duim en wijsvinger). Dat werkt natuurlijk niet: “Deproblemen kunnen alleen worden opgelost als ze in samenhang met elkaarworden aangepakt.”Een probleem voor de overheid is de verkokerde beleidsuitvoering door de socialespelers. Het onderscheid op landelijk en provinciaal niveau tussen de separateen elkaar regelmatig concurrerende beleidstakken grotestedenbeleid (gsb) eninvesteringsbudget stedelijke vernieuwing (isv) moet bijvoorbeeld vervallen.Ambtenaren voeren stammenstrijden of ‘stribbelen mee’ over wie het voortouwheeft bij de beleidsformulering. Op gemeenteniveau zijn de netwerken vansamenwerkende instanties te zwak: “Iedereen heeft de buurt ontdekt, maar mengaat toch door met de sectorale werkwijze.” Wanneer dan een aantal partners ineen sociaal vangnet niet voldoende functioneert, vallen er gaten: “Het gaat omeen totaalpakket, lastige gasten moet je niet alleen aan willen pakken; dat moetje gezamenlijk doen.”99Opfrisbeurt van het welzijnswerkHet hoofdprobleem is volgens (potentiële) samenwerkingspartners de beperktekwaliteit in combinatie met de overbelasting van frontlijnwerkers. Ze rekenenhet de overheid aan dat met de voortdurende onzekerheid over de continuïteitvan het beleid, mensen geen carrièreperspectief hebben. Te veel winnaars zoekeneen andere werkkring, te veel blijvers zijn murw, soms zelfs cynisch geworden.De inzet van een buurtbeheerder door een wooncorporatie werd bijvoorbeeldgezien als kritiek op het eigen werk en als directe concurrentie. De nieuwe functionaris:“De opbouwwerkers waren vanaf het begin sceptisch over de haalbaarheidvan de plannen. Onmogelijk, zeiden ze. Het opbouwwerk was vooral goedin het klagen over de corporatie en de bewoners.” Omdat velen denken in termenvan problemen in plaats van kansen, komen die nieuwe initiatieven te weinig vande grond. Waar dat wel gebeurt, zie je goede ontwikkelingen. Thuis Op Straat enOpzoomeren zijn bijvoorbeeld interessante nieuwe vormen van opbouwwerk.Ernstiger is de verregaande institutionalisering van het welzijnswerk die velensignaleren: “Over de hele linie zie ik opbouwwerkers die te weinig breed insteken.Ze praten gewoon te veel en zijn te weinig doeners.” De geïnstitutionaliseerdewereld van het welzijnswerk sluit niet aan bij de sociale werkelijkheid. Inde buurt is bijvoorbeeld geen plek voor het vieren van religieuze feesten en categoraleactiviteiten; veiligheid heeft geen prioriteit. De rol van de straat wordtgemarginaliseerd ten gunste van ‘interactieve’ beleidstrajecten, aangestuurd doorde gemeente. Wat kun je er aan doen? De monopoliepositie van welzijnsorgani-