Vertrouwen in de buurt - KISS

vertrouwen in de buurt‘Goede’ binnensteden lijken in de economie van vandaag een nieuwe centrumfunctiete krijgen, waarin fysieke contacten een hoofdrol spelen. Vooral jonge,hoogopgeleide mensen stellen hoge eisen aan een sociaal aantrekkelijke binnenstad.De vele interviews die Müller (2002) en Van der Land (2003) in respectievelijkAmsterdam en Rotterdam verrichtten ten behoeve van hun proefschriften,schetsen daarvan een beeld. Nieuwe sociale netwerken krijgen er vorm. Ze zijnminder dicht geweven dan voorheen en hebben als knooppunten, naast de eigenwoonruimte, een aantal sociale trefpunten: kroegen, bistro’s, trapveldjes endergelijke. Daar worden de contacten onderhouden, die zowel sociaal als economischfunctioneel zijn. De overheid die deze binnensteden optimaal vorm kangeven, zal als een magneet nieuwe, hoogwaardige werkgelegenheid naar zichtoetrekken, is het idee.3.5.4 integraal beleid98Gegeven de eerder geconstateerde zwakte van de sociale pijler zijn de problemenbij het vormgeven van een integraal beleid relatief groot: het is immers moeilijksamenwerken met een onzekere en versnipperde partner. De noodzaak van eenstevige correctie wordt daarom van veel kanten onderschreven. Er is een behoefteaan: (a) een doorbreking van de bestaande verkokering; (b) een opfrisbeurt vanhet welzijnswerk.Doorbreking van de bestaande verkokeringHet sociaal beleid is in hoge mate verkokerd. Steeds klagen mensen aan de frontlijnover het grote aantal kleine en exact omschreven geldstromen van de rijksoverheid.Initiatiefnemers in de buurt verhuizen van het ene naar het andere loketen lopen op tegen verschillende, vaak complexe regels. Zonder adequate professioneleondersteuning redden ze dat niet. Het verlies aan tijd en zin is te groot enalleen de heel sterken hebben de energie om door te gaan.Politieke en ambtelijke machthebbers moeten begrijpen dat je van bovenaf nietalles kunt regelen en moeten daarom als een bulldozer de weg vrijmaken voor defrontlijn. Soms doen ze dat en dan worden ze er nog om geprezen, zoals de voormaligeAmsterdamse wethouder Schaefer en een aantal van zijn opvolgers. DeZeedijk was daar aan het begin van de jaren tachtig een no-go area. Een trekkervan het eerste uur herinnert zich: “De overheid faalde aan alle kanten. Ze wasniet in staat dergelijke grootschalige en complexe problemen op te lossen. Voordit soort problemen is het verticaal opereren – de verkokering – funest.” Eenwethouder zegt: “Wat je nodig hebt, is één sociaal vernieuwingsbureau, parallelaan het stedelijk vernieuwingsbureau. Eén pot en één gezamenlijke organisatie.Bij de fysieke pijler gaat dat goed; er wordt bijvoorbeeld steeds minder gevraagdom uitgebreide rapportages, maar op sociaal gebied is het vreselijk.” Velen doensuggesties. Er is behoefte aan een inventarisatie van de effectiviteit van socialeinvesteringen: een halvering van de regels op sociaal gebied moet mogelijk zijn,ook op Europees niveau. Je hebt een speciaal team nodig om doorbraken temaken bij het coördineren van de geldstromen.