Vertrouwen in de buurt - KISS

empirische bevindingen: het perspectief van bewonersvan zijn voordeur uit handen te geven. Zelfs de samenwerking aan veiligheiddoor professionals moet zijn gebaseerd op vertrouwen: elke partij moet erop aankunnen dat de ander zijn taken goed uitvoert.Andersom kan werken aan veiligheid ook het vertrouwen vergroten. In hetDrentse dorp Nieuwlande koos de gemeente ervoor via de verbetering van deverkeersveiligheid te werken aan het vertrouwen tussen dorpsbewoners engemeentebestuur. In Rotterdam-Schiemond vergrootte de wooncorporatie hetvertrouwen van veel huurders door een aantal probleemgezinnen elders te plaatsen.Maar het zijn vooral bewoners zelf die zich op effectieve wijze organiseren.De buurtwachten in grote steden en de buurtpreventieverenigingen in het Gooigetuigen ervan. Zoals een Tilburgse initiatiefnemer zegt: “Als je andere organisaties– gemeente, politie, instellingen – wilt organiseren, kan dat alleen als je eerstjezelf organiseert.”De politie kan een dergelijke eigen verantwoordelijkheid van buurtbewonersondersteunen, bijvoorbeeld door het verschaffen van goede informatie enpreventieadviezen. Na eventuele aanpassing van de veiligheidsvoorzieningen aaneen woning wordt een politiekeurmerk afgegeven, dat korting geeft op de verzekering.Politie en gemeente (als vergunningverlener en -handhaver op vele gebieden)sluiten ook vrijwillige convenanten met horecaondernemers die, soms inruil voor een zekere coulance met betrekking tot andere vergunningen, meewerkenaan preventief veiligheidsbeleid, onder meer door de inzet van gecertificeerdeportiers. Verder zijn er samenwerkingen met buurtwachten in achterstandswijkenen met buurtpreventieverenigingen en particuliere beveiligingsdiensten invoorstandsbuurten; we komen erop terug.673.3.2 meerwaarde voor overheid en politie: eerste verdedigingsliniebij bewonersZonder een grotere eigen verantwoordelijkheid van de burger voor preventie is ergeen wezenlijke doorbraak te verwachten in de bestrijding van kleine criminaliteit.Zoals een hoofdcommissaris het uitdrukt: “Geef ons 10.000 extra blauw enwe lossen niet tien, maar vijftien procent van alle problemen op. Maar dat laatnog steeds 85 procent onopgelost. Wil je naar 50 procent opgelost, dan moet erdraagvlak zijn bij de burger.” Het probleem is echter dat het draagvlak in de eigenwoonomgeving beperkt is. Veiligheidsvrager en politie vinden in het algemeendat het bestrijden van onveiligheid (criminaliteit, onordelijkheid) één duidelijkeverantwoordelijke kent, en dat is de politie. Maar dat sluit hulp van anderebetrokkenen niet uit. “Als iedere partner zijn eigen verantwoordelijkheid pakt”,zegt een politieagent, “kunnen wij ook meer. Er komt nog te veel op de schoudersvan de politie in plaats van burgers, gemeenten, corporaties en andere instanties.”Hij en zijn collega’s vroegen bijvoorbeeld om een nieuw soort buurtschouw,waarbij de wijkagent samenwerkt met wooncorporaties, gemeente en vooralbewoners bij de analyse van de veiligheid in een buurt en de aanpak van knelpunten.“Daar zijn we nog niet; dat staat nog in de kinderschoenen.”