Vertrouwen in de buurt - KISS

vertrouwen in de buurtNaast een geschikte huisvesting – in de binnenstad waar ze hun netwerkenontwikkelen – gaat het om een scala van invullingen, lopend van de fysiekeinrichting (parkeer- en verkeersbeleid) via hoogwaardige breedband- enwerk/privé-voorzieningen (kinderopvang, huishoudelijke dienstverlening) totde aanwezigheid van sociale ontmoetingsplaatsen. Het gaat hen om een diversiteitvan kleinschalige en informele plekken en activiteiten: bruine kroegen engezellige eetgelegenheden, informele terrasjes en winkelstraatjes met kleinespecialistische winkeltjes, voetbalveldjes en fitnesscentra, kunst in openbareruimtes zoals parken. Zij ontmoeten daar ‘soortgenoten’ en ook een breed scalavan ‘andersoortigen’; hun overbruggingskwaliteiten zijn hoogontwikkeld. Zoalseerder is geschetst, kunnen zij daardoor helpen bruggen te slaan naar de afzijdigeburgers. De aanwezigheid van kunstenaars en andere vrijgevochten individualistenin ‘hun’ buurt beschouwen zij als een verrijking. Eerder wezen we op deculturele broedplaatsen waarmee Amsterdam succes boekt. Een eigen inkleuringvan buurten en centra is ook gebaat bij de convenanten tussen politie en horecadie afwijkende invullingen mogelijk maken.220Hoewel in veel steden een opbloei van dergelijke ontwikkelingen is te bespeuren,ligt er zelden een bewust beleid aan ten grondslag dat probeert de ontwikkeling teversnellen of de eigen concurrentiepositie ten opzichte van andere locaties, ookin het buitenland, te verbeteren. Steden die een toonaangevende positie binnende kenniseconomie ambiëren, moeten hun doelen hoog stellen en daaraan gerichtwerken. Te makkelijk wordt daarbij, zo blijkt uit commentaren, gedacht: “dat teltalleen bij Amsterdam”. Ook op andere plaatsen zoals Utrecht, Twente en de driehoekEindhoven-Aken-Luik waarbinnen ook Maastricht behoort, liggen kansen.Een gecoördineerde actie van de nationale overheid met een aantal gemeentenverdient daarom aanbeveling.Prioriteitstelling door bewonersLaat bewoners stemmen over hun prioriteiten voor hun buurt. Het is eeneenvoudige gedachte en ze wijkt op papier weinig af van de opiniepeilingen enpanels, die in velerlei vorm door gemeenten worden gebruikt om de mening vanbewoners af te tasten. Een aantal gemeenten gebruikt de gegevens al om deverdeling van de beschikbare wijkbudgetten naar onderwerp te bepalen. Eenenkele maal kunnen bewoners hun favoriete onderwerp op de lijsten plaatsen endaarvoor de instemming van hun medebewoners vergaren. En toch werken deverschillende systemen niet voldoende. De buurtbetrokkenheid van bewoners isvaak van korte duur: als een probleem is opgelost, zakt het initiatief weg. Bovendienvoelen zij zich veelal ‘machteloos’ en verzanden hun ideeën soms in bureaucratie.Wijkbudgetten zijn te klein, vergaderingen zijn er te veel en ze duren telang en ze worden bovendien gedomineerd door een sprekende minderheid.Tegen die achtergrond stellen we voor te experimenteren met een politiek diebereid is zich verder uit de buurt terug te trekken en meer beslissingsbevoegdheidaan bewoners over te laten. Bijvoorbeeld door tegelijk met de gemeenteraadsverkiezingenburgers te vragen hun voorkeuren aan te geven op een lijst van op de