Aldona Jawłowska drogi kontrkultury

form organizacji społecznej będącej produktem systemu
rynkowego. Zasadą produkcji rynkowej jest zagubienie
siebie samego w kreacji świata, chaotycznej i nieświadomej,
której sens wymyka się jej twórcom. Upowszechnione
samostanowienie, będące istotą rewolucji, jest przeciwstawieniem
przypadkowości egzystencji, jest świadomym
ukierunkowaniem całości życia. Samostanowienie w systemie
rynkowej alienacji obejmuje jedynie programujących
ekspertów, i to bardziej w ich subiektywnym odczuciu niż
płaszczyźnie rzeczywistego wpływu na bieg wydarzeń. Zadaniem
rewolucji realizowanej przez Rady Robotnicze nie
będzie więc dążenie do samostanowienia w istniejącym
świecie, lecz przekroczenie systemu rynkowego, odwrócenie
człowieka od produkcji ku sobie samemu.
To przekroczenie zakłada zastąpienie pracy przez nowy
typ wolnej aktywności, a więc obalenia fundamentalnego
podziału wewnątrz współczesnego społeczeństwa na zreifikowaną
pracę i konsumowany pasywnie czas wolny.
„Świadome opanowanie historii przez ludzi, którzy ją
tworzą, oto cały projekt rewolucyjny. Historia współczesna,
tak jak i historia przeszła, jest produktem praktyki społecznej,
nieświadomym rezultatem wszystkich ludzkich
działań. W epoce totalitarnej dominacji kapitalizm produkuje
swą nową religię: spektakl, widowisko. Nigdy dotąd
świat nie stał aż tak dobrze na głowie. I tak jak kiedyś
krytyka religii, krytyka spektaklu jest dziś podstawowym
warunkiem wszelkiej krytyki.
Problem rewolucji został postawiony przed ludzkością.
Rosnąca coraz bardziej akumulacja środków materialnych
i technicznych łączy się z coraz głębszym poczuciem braku
satysfakcji u wszystkich. Nie można wykorzystać nadprodukcji,
która ma być bazą wspaniałej przyszłości, gdyż zużywana
jest dla podtrzymania starego porządku. Proletariuszami
są wszyscy ludzie, którzy nie mają żadnej możliwości
kierowania dowolnie własnym życiem, wykorzystania
jego pełni. Historyczną szansą nowego proletariatu
staje się wykorzystanie nagromadzonego przez burżuazję
bogactwa w imię wartości życia i ludzkiego świata. Realizacja
ludzkiej natury dokonuje się poprzez satysfakcję bez
granic i nieskończone zwielokrotnienie pragnień, które
spektakl spycha w dalekie strefy nieświadomości i które
113