Aldona Jawłowska drogi kontrkultury

jego pobytu w Berlinie Zachodnim. W roku tym ruch koncentruje
się wokół problemów dominacji amerykańskiego
imperializmu i polityki zagranicznej rządu RFN. To właśnie
podłoże miały przedstawione w rozdziale poprzednim
manifestacje związane z wizytą szacha. Iranu i Humphreya.
Jednocześnie trwają prace nad stworzeniem centrum opozycji
społecznej, jaką miał być Uniwersytet Krytyczny
(Kritische Universitat). W końcu roku Uniwersytet zostaje
otwarty mimo sprzeciwu władz oświatowych i nagonki
prasy. Zgodnie z założeniami jego twórców funkcja Uniwersytetu
jest podwójna: permanentna krytyka systemu
kształcenia wyższego oraz krytyczna refleksja teoretyczna
i polityczna, obejmująca cały porządek społeczny. Celem
staje się tworzenie i podtrzymanie opozycji pozaparlamentarnej.
Rok 1968 rozpoczyna się od starć policji w Bremie z manifestacją
uczniów protestujących przeciw podwyższeniu
opłat tramwajowych. Ruch studentów szuka sojuszników
w walce przeciw systemowi odrzucającemu podstawowe
zasady demokracji parlamentarnej. Powszechne oburzenie
wywołuje wprowadzenie stanu wyjątkowego, podtrzymywane
przez prasę Springera. W kwietniu dochodzi do nawiązania
pierwszych owocnych kontaktów między młodzieżą
a robotnikami. Z ruchem solidaryzuje się lewe skrzydło
związku pracowników przemysłu metalurgicznego
i chemicznego. Zaczyna się proces radykalizacji wewnątrz
związków. Wydawane są wspólne pisma studencko-robotnicze,
wspólne odezwy i ulotki (np. „Dziennik robotników,
uczniów i studentów" we Frankfurcie). Rozbudowywanie
własnej prasy, dementującej kłamstwa środków masowego
przekazu podporządkowanych klasie rządzącej, staje się
ważnym terenem działalności ruchu (trustowi Springera
podporządkowane było w tym czasie około 70 procent gazet
Berlina Zachodniego i 40 procent gazet całej RFN). Co
dzień studenci przeszkadzali w dystrybucji gazet, rozrzucając
przed świtem swoje kontr-pisma — „Contre-Berliner
Zeitung" i „Contr-Bild", aby zapobiec dezinformacji
i sztucznemu wzniecaniu wrogości opinii publicznej. W czasie
tych akcji podpalano samochody rozwożące gazety, niszczono
znaczną część nakładów prasy codziennej. Dochodziło
do ostrych starć z policją. Gwałtowna fala manifestacji
i strajków następuje po zamachu na Rudi Dutschkego.
88