Aldona Jawłowska drogi kontrkultury

Sztuki wzbogacano zazwyczaj podkładem muzycznym.
Teatr określał się jako grupa polityczna walcząca w Ruchu
i grająca zawsze „przeciw" czemuś lub „za" czymś.
Prócz wielu grup propagandowych przyjmujących formy
działania naśladujące teatr, wielu eksperymentów artystycznych
podejmowanych przez zespoły aktorów i poetów,
w czasie politycznych akcji tworzyły się spontaniczne
scenariusze zachowań, wg których „odgrywano" aktualną
sytuację. Parodie oficjalnych manifestacji, zbiorowe
tańce i strip-tease'y, ad hoc tworzone skecze i piosenki,
naśladowanie „dostojnych" osób, odgrywanie przebiegu postępowania
obowiązującego w „poważnych" instytucjach —
to typowe przykłady „teatralizacji" Ruchu. W wielu interpretacjach
kontestacyjnych wydarzeń zwraca się uwagę,
iż w gruncie rzeczy studenci nie wierzyli w wybuch światowej
rewolucji. Pragnęli jednak ją odegrać. Nie we wszystkich,
lecz rzeczywiście w niektórych wypadkach nasuwają
się analogie między komedią, grą a młodzieżową rewolucją.
Teatralizacja działań wydaje się tutaj czymś bardzo
charakterystycznym. Być może kryła się za tym nie w pełni
uświadomiona wiara w moc rytuałów magicznych: odegranie
śmierci wroga może mu rzeczywiście zaszkodzić,
odegranie rewolucji przybliży jej prawdziwe nadejście.
W każdym razie fakt, iż Ruch wytworzył środki ekspresji
właśnie takie, wydaje się zastanawiający.
Tak jak szczytowym punktem eksplozji upolitycznionej
muzyki stał się Woodstock, podobnie wielkim widowiskiem
teatralnym, wielkim happeningiem, był Festiwal Życia
w Chicago w 1968 roku, który skończył się krwawymi represjami
policji. Festiwal był kontrimprezą Ruchu, zorganizowaną
z okazji konwencji Partii Demokratycznej.
W wydarzeniach w Chicago masowo wzięli udział hipisi
i cały koloryt wydarzeń zawdzięczać należy ich udziałowi.
Jako swego kandydata zgłosili Pigasusa, świnię uznaną za
symbol amerykańskiego ładu. Atmosferę Festiwalu oddaje
hipisowska ulotka — zaproszenie wzywające wszystkich
,,braci w Ruchu" do wzięcia udziału w imprezie:
„Przybądźcie wszyscy: rebelianci, młode duchy, poszukiwacze
prawdy, kapryśne pawie, poeci, skoczkowie barykad,
kochankowie i artyści!
Mamy lato. Ostatni tydzień sierpnia. Narodowa Partia
Śmierci spotka się, aby pobłogosławić Johnsona. Będziemy
221