Aldona Jawłowska drogi kontrkultury

Wszędzie słyszę dźwięk maszerujących
ciężkich stóp, chłopcy.
Chodźcie! Lato już i czas jest dobry,
by walczyć na ulicach, chłopcy!
Wyśpiewam moje imię, brzmi ono Rewolta!
Będę krzyczał i wrzeszczał.
Zabiję króla.
Będę drwił z niego i wszystkich jego sług.
Lecz jak może to wszystko zrobić biedny chłopiec,
Śpiewając w bandzie rock-and-rolla" 97
Rock był traktowany przez kompozytorów i wykonawców
zaangażowanych w Ruchu jako narzędzie wyzwolenia,
rozhamdVujące młodzież, uwalniające popędy seksualne,
odciągające od codzienności i obowiązku. Ulotka „Swiss
Leaflet Continued" — mówi o koncercie Rolling-Stonesów,
który wywołał gwałtowne reakcje młodzieży. „Ani Mick
Jagger, ani inni członkowie zespołu nie nawoływali nas do
agresji. Mówili do nas wszystkich: «I can't get no SATIS-
FACTION». Fakt, że nie możemy osiągnąć satysfakcji jest
spowodowany przez tych, którzy pragną nas przekonać, że
życie polega jedynie na uzyskaniu awansu i posłuszeństwie,
respekcie dla kariery, uczeniu się i egzaminach, pracy i zarobkach,
pilności, oszczędności, spokoju i porządku, Volkswagen
i Opel, Bratwurst i Rösti. Jest tu wprost wszystko,
oprócz życia. Wielu nie zauważyło racji, którym byli całkowicie
podporządkowani, ponieważ nigdy nie pozwolono
im patrzeć naprzód. Skurczeni i zaśrubowani «szefowie»
nie mogą tolerować naszej radości i entuzjazmu dla ludzi,
którzy produkują «nic», ponieważ ich świadomość została
ukształtowana w kręgu rzeczy i własności. Lecz muzyka
rock nie jest muzyką, która daje nam «nic». Daje nam coś,
co zmusza do osiągania rzeczy dobrych — SATYSFAK­
CJĘ. Satysfakcja to znaczy wyzwolenie od codziennego potu,
znaczy entuzjazm, przyjemność, miłość. Muzyka rock
jest czymś więcej, niż się przypuszcza. Rock jest kulturową
rebelią. Musimy przestać udawać, a zacząć wyrażać to,
co czujemy, zacząć realizować to, co się nam podoba, SA­
TYSFAKCJĘ. Ponieważ burżuazja nie potrafi cieszyć się
czymś tak nieużytecznym jak muzyka rock, nasz entuzjazm
97 The Movement..., s. 374.
212