Aldona JawÅowska drogi kontrkultury
Aldona JawÅowska drogi kontrkultury
Aldona JawÅowska drogi kontrkultury
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
szą być widziane w szerszym społecznym kontekście. Problem<br />
inicjacji kulturalnej młodzieży, a zarazem integracji<br />
kulturowej to problem nienowy. Jest on stałym, powtarzającym<br />
się w różnych epokach problemem. W okresach<br />
względnej stabilizacji trudności wprowadzenia w kulturę<br />
pozostają w granicach konfliktu dzieci—rodzice, uczniowie-—<br />
nauczyciele i rozwiązują się w ramach instytucji powołanych<br />
do ułatwiania kulturowej i społecznej inicjacji. „Inaczej<br />
mówiąc — jak pisze Ziégler — problem inicjacji, ponownego<br />
przyjęcia ludzi biologicznie młodych przez społeczeństwo,<br />
które istnieje przed nimi, i ich przekształcenie<br />
wedle wzoru rytualnego lub częściej intelektualnego, odpowiednio<br />
do wymagań strukturalnych tego społeczeństwa,<br />
powstaje z pewnością już w okresie neolitycznym." 15 Ale<br />
w epokach przesilenia konflikt ten może wiązać się ze zmianami<br />
rewolucyjnymi, stając się jednym z aspektów walki<br />
klasowej. Kontestacja jest więc zjawiskiem społecznym, które<br />
choć nowe w swej treści, należy do zjawisk powtarzalnych,<br />
dających się wytłumaczyć w ramach już istniejących<br />
teorii opisujących pewne prawidłowości społecznych zachowań.<br />
Kontestacja wnosi nowe wartości, inne niż dotychczas<br />
formy działania, lecz jako ruch społeczny nie jest wydarzeniem<br />
bez precedensu w dotychczasowym rozwoju kultury.<br />
Przebieg narastania konfliktu i kształtowania się politycznego<br />
i kulturowego oblicza kontestacji jest podobny do innych<br />
ruchów społecznych znanych z historii (np. początki<br />
formowania się ruchu robotniczego).<br />
Ten kierunek interpretacji wydaje się nam najbardziej<br />
trafny. Reprezentuje go wielu socjologów (m. in. Alain Touraine,<br />
Alfred Willener, J. Ziegler, E. J. Batałow i inni).<br />
Ruch młodzieży oceniła podobnie również narada partii komunistycznych<br />
i robotniczych w Moskwie (5—15 czerwca<br />
1969 r.). „Istotę owej oceny sprowadzić można do następujących<br />
stwierdzeń — pisze Janusz Janicki — wystąpienia<br />
młodzieży są zjawiskiem postępowym, skierowanym<br />
w gruncie rzeczy przeciwko polityce klas panujących. Stanowią<br />
one przejaw rozszerzającej się walki klasowej." 16<br />
15 J. Ziégler, Sociologle et contestation. Essai sur la société mysthique,<br />
Paris 1969, s. 10.<br />
16 J. Janicki, Główne aspekty zjawiska buntu młodzieży Zachodu,<br />
w pracy: Bunty młodzieży studenckiej na Zachodzie, Bibl. Studiów<br />
Społecznych, WSNS przy KC PZPR, Warszawa 1972, z. 3, s. 33.<br />
290
Change language