Aldona Jawłowska drogi kontrkultury

potkina — Jeunesse Communiste Revolutionnaire (JCR).
Grupa ta ukonstytuowała się w roku 1966 jako odłam opuszczający
szeregi Komunistycznego Związku Studentów (Union
des Étudiants Communistes). Przywódca JCR Alain Krivine
— uczestniczący cały czas w walce studentów i robotników
francuskich — działał dalej po wygaśnięciu ruchu
majowego, tworząc w 1969 roku AJS (Alliance Jeunesse Socialiste)
i jego studencki odpowiednik — AES (Alliance
Etudiants Socialistes). Również grupy Jeunesses Revolutionnaires
Anarchistes (JRA), które łączyły się z FER, lecz były
w maju bardziej aktywne, deklarowały swą przynależność
do ruchu trockistowskiego.
Silne wpływy anarchistyczne były wyraźne także w Anglii.
Grupy rewolucyjne, których ideologicznym przywódcą
stał się Tariq Ali, określały siebie jako anarchistów —
trockistów. Organizacje te prowadziły własną działalność
wydawniczą i miały znaczny wpływ na kształtowanie się
światopoglądu studentów.
Nieliczne grupy trockistowskie w RFN oddziałały na
ruch studentów. Powiązana z organizacjami anarchistycznymi
była słynna Komuna nr I.
We Włoszech do anarchistycznych koncepcji społecznych
najbardziej zbliżali się studenci socjologii z Trydentu,
stanowiący centrum ideologiczne ruchu studentów włoskich.
Na terenie całych Włoch działały liczne małe grupy
o tej orientacji.
W Stanach Zjednoczonych również powstał trockistowski
Young Socialist Alliance (YSA), lecz nie odegrał jako organizacja
większej roli. Wpływy anarchizmu ujawniły się
w innych organizacjach, takich jak SDS, oraz różnych grupach
skupionych wokół czasopism podziemnych. Niezależnie
od przynależności organizacyjnej żywe było w całym ruchu
kontestacyjnym anarchistyczne hasło permanentnej rewolucji,
idea małych, lecz zwartych grup działania jako awangardy
budzącej masy, odrzucenie scentralizowanego przywództwa,
aż do chęci anonimowego rozpłynięcia się w tłumie,
atmosfera posłannictwa rewolucyjnego, dążenie do bezpośredniego
kontaktu z robotnikami poprzez rezygnację ze
studiów i przyjęcie ich społecznego statusu, potrzeba wyjścia
poza uniwersytet do szkół i fabryk, hasło demokracji
bezpośredniej, dążenie do tworzenia organizacji stanowiącej
sieć luźno związanych grup kooperujących ze sobą.
24