Aldona Jawłowska drogi kontrkultury

chodzi tu interesująca zbieżność między intuicjami i sposobami
życia młodzieży a refleksją teoretyczną wyrastającą
z zupełnie innego kręgu doświadczeń społecznych.
Odbudowanie ludzkiej natury należy zacząć od siebie.
Rozszerzenie świadomości, zmiana świadomości jest naczelnym
hasłem ruchu Hippies. Aby nauczyć się świata, trzeba
poznać siebie. Określić swe pragnienia i możliwości, określać
je w każdej chwili. W tym rozszerzeniu świadomości,
pozwalającym dostrzec prawdziwe oblicze systemu społecznego
i odczuć własną niewolę, pomagają — twierdzą hipisi
— środki psychedeliczne. Charles Reich zwraca uwagę
na „rewolucjonizującą" funkcję marihuany czy haszyszu.
Środki te — według niego — zwiększają jakoby wrażliwość
estetyczną, likwidują napięcia i agresje, powodują, iż nielogiczne
związki wydają się naturalne, ułatwiają więc proces
uwalniania się od narzuconych schematów myślenia.
44 Wzmocnienie więzi z ludźmi i wzbogacenie kontaktu
osiąga się poprzez uwolnienie i stałe rozwijanie potrzeb
ekspresji. Pracy, działaniom celowym, trwałym dziełom
przeciwstawiali hipisi twórczość spontaniczną i efemeryczną.
Najczęściej praktykowanymi formami ekspresji artystycznej
były: muzyka i taniec. Właściwie cały sposób zachowania
się, stroje, sposób wykonywania codziennych
czynności, obrastający w różne symbole i rytuały, był rodzajem
świadomie przyjętej ekspresji. Wartości i przekonania
tego ruchu implikowały określony sposób istnienia
wobec odrzuconego, lecz ciągle obecnego społeczeństwa.
Postawę tę określić można jako „niedziałanie", „robienie
Nic", po prostu trwanie, manifestowanie swojej — dla jednych
irytującej, dla innych atrakcyjnej — odmienności.
U podstaw tej koncepcji tkwiło przekonanie, iż: „Całe państwo
opiera się na niczym innym, jak tylko na świadomości.
Jeżeli zmieni się świadomość, żołnierze reżimu dominacji
sami złożą broń, bankierzy otworzą banki, a biurokraci
przestaną pracować." 45 Jedynym sposobem walki jest więc po
prostu „robić swoje". Wyemigrować poza „normalne" społeczeństwo,
już teraz żyć inaczej. Hipisi odrzucali (w tej
pierwszej fazie) czynny opór wobec aparatu władzy. „Unikaj
kontaktu z instytucjami państwowymi, jeśli możesz —
44 Tamże, s. 180.
45 Tamże, s. 377.
152