Aldona Jawłowska drogi kontrkultury

skowej. Tysiące mężczyzn zmuszono do ucieczki do Kanady
i Szwecji. Najodważniejsi wybierają raczej niebezpieczne
drogi dezercji niż brudny żołd. Twierdze i więzienia
pełne są dezerterów, którzy muszą teraz sami wypić to
piwo.
Ruch Hippies-Yippies-SDS jest ruchem «białych czarnuchów».
Gospodarka amerykańska nie potrzebuje już ani
czarnej, ani białej młodzieży. Jesteśmy odpadami produkcji.
Wypełniamy nasze przeznaczenie przez odrzucanie systemu,
który nas odrzuca.
Nasze poszukiwanie przygody i bohaterstwa prowadzi
nas daleko poza Amerykę. Do życia pełnego buntu, do
samookreślenia. W odpowiedzi Ameryka gotowa jest nas
zniszczyć." 51 *
W latach następnych ruch Hippies-Yippies kieruje się
coraz bardziej w stronę poszukiwania wartości transcendentnych,
w stronę mistycyzmu, poszukiwania nowej religii
w tradycjach filozofii Wschodu. Przekształca się
w ruch wspólnotowy, który próbuje dalej realizować nowe
formy życia i szukać terenów dla rozwoju „alternatywnego
społeczeństwa". Styl życia upowszechniony przez ten
nurt kontrkultury, stał się atrakcyjny dla młodzieży wielu
krajów. Poza Stanami Zjednoczonymi rozwinął się najsilniej
w Anglii, Holandii, Danii. W początkach lat siedemdziesiątych
popularność hipisów-yipisów wzrasta we Francji.
Wiele wątków sprzeciwu podjętych przez hipisów rozwija
się w dalszym ciągu. Ogólna atmosfera ruchu była
w pewnej mierze obecna niemal we wszystkich kontestacyjnych
ugrupowaniach. Kontakty międzyludzkie, własna
autentyczność tworzona przez uwolnienie się od narzuconych
przez kulturę schematów, swobodna ekspresja, potępienie
agresji i wojny — to tematy wspólne całego ruchu
kontestacji. O swoistej odrębności ruchu hipisów w stosunku
do wielu innych rozwijających się w tym samym
czasie stanowi jedynie rozłożenie akcentów i oryginalna
forma realizacji głoszonych poglądów.
51 BAMN, S. 242—244.
160