Aldona JawÅowska drogi kontrkultury
Aldona JawÅowska drogi kontrkultury
Aldona JawÅowska drogi kontrkultury
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
dencją do poszukiwania analogii i podobieństw niż różnic.<br />
Mimo wielu elementów wspólnych wydarzenia te miały<br />
w każdym państwie nieco inny przebieg, inne przyczyny<br />
bezpośrednie i odmienne tło społeczno-kulturowe. Nie wydaje<br />
się więc uzasadnione przedstawianie ruchu kontestacyjnego<br />
wszystkich krajów, w których występował, jako<br />
jednego zjawiska, posiadającego sens wspólny i znaczącego<br />
to samo w kulturze poszczególnych narodów i w kręgu<br />
wpływów cywilizacji zachodniej. Można odnaleźć wspólne<br />
podstawy samookreślenia kontestatorów krajów wysoko<br />
rozwiniętych — takich jak Stany Zjednoczone, Anglia, RFN,<br />
Francja, Holandia, Włochy (tu już nasuwa się sporo wątpliwości),<br />
Japonia (choć odmienność kulturowa tego kraju<br />
utrudnia porównanie, pozwala na uchwycenie tylko bardzo<br />
zewnętrznych aspektów ruchu). Czym innym jednak była<br />
kontestacja w krajach Ameryki Łacińskiej i Hiszpanii. O ile<br />
w poprzednio wymienionych krajach opozycja pozaparlamentarna<br />
zwracała się przeciw pozorności demokracji parlamentarnej<br />
w imię demokracji bezpośredniej, a walka prowadzona<br />
była przeciw sztucznie rozbudowanym potrzebom<br />
konsumpcyjnym, o życie twórcze, przeciw systemowi kształcenia<br />
jako narzędziu manipulacji, w Hiszpanii, Meksyku,.<br />
Urugwaju czy Brazylii walczono o podstawowe demokratyczne<br />
prawa, przeciw reżimom policyjnym. Walczono nie'<br />
przeciw nadmiarowi, lecz przeciw nędzy, o zapewnienie<br />
znacznej części warstw upośledzonych podstawowych warunków<br />
życia i pracy. Domagano się upowszechnienia<br />
oświaty, nawet w jej niedoskonałym kształcie organizacyjnym<br />
i programowym. W krajach tych ruch rozpoczął się od<br />
środowisk uniwersyteckich, lecz stał się szybko ruchem skupiającym<br />
wszystkie siły postępowe kraju, czymś w rodzaju<br />
Narodowego Frontu. Kontestacją hiszpańską kierowała zdelegalizowana<br />
Partia Komunistyczna poprzez tzw. „komisje<br />
robotnicze", a popierały ruch młodzieży postępowe ugrupowania<br />
wewnątrz Opus Dei, lewe skrzydło Falangi, a nawet<br />
grupy studentów-monarchistów. Podobnie w krajach Ameryki<br />
Łacińskiej, ruch młodzieży skupiał nie tylko lewicowych<br />
intelektualistów (jednym z organizatorów manifestacji w<br />
Brazylii był Oscar Niemeyer), lecz także robotników<br />
i znaczną część kleru. Przebieg wydarzeń w tych krajach,<br />
gdzie w każdej niemal manifestacji padali zabici, tysiące<br />
zaś osób więziono i torturowano, trudno porównywać<br />
9
Change language