Aldona JawÅowska drogi kontrkultury
Aldona JawÅowska drogi kontrkultury
Aldona JawÅowska drogi kontrkultury
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
nej młodzieży szkół i uniwersytetów. W najbardziej aktywnej<br />
uczelni — Instytucie Nauk Społecznych w Trydencie<br />
Początkiem kontestacji były protesty przeciw statutowi Instytutu,<br />
który nie odpowiadał wyobrażeniom młodzieży<br />
o celach i metodach kształcenia. Od niezadowolenia z połowicznych<br />
reform zawartych w projektach M. Gui (ministra<br />
oświaty) — przechodzono do krytyki całej rzeczywistości<br />
społecznej. Już w roku 1966 studenci z Trydentu pisali w<br />
swych odezwach, że aby zmienić aktualną sytuację uniwersytetów,<br />
należy przenieść walkę w inne środowiska, na<br />
teren związków, odsłaniając wewnętrzne sprzeczności systemu<br />
burżuazyjnego. Kontestacja objąć powinna całą organizację<br />
kapitalistyczną, zdemaskować grupy interesów, u-<br />
wolnić kulturę, doprowadzić do walki, która umożliwi stworzenie<br />
systemu kształcenia, zaprzeczającego aktualnym stosunkom<br />
społecznym.<br />
W roku 1967 walka studentów koncentruje się na sprawach<br />
reformy kształcenia, coraz częściej jednak krytyka<br />
tego systemu osadzona jest w szerszym kontekście społecznym<br />
i przeradza się w krytykę całego ustroju. W roku tym<br />
strajki okupacyjne obejmują wiele uczelni — Trydent, Wenecja,<br />
Rzym, Mediolan, Turyn, Padwa stają się ośrodkami<br />
rozwijającego się ruchu młodzieży. Do młodzieży uniwersyteckiej<br />
przyłączają się licealiści — jako jedno z pierwszych<br />
— Liceum Parini z Mediolanu. Określając swe stanowisko<br />
wobec aktualnych wydarzeń licealiści stwierdzają,<br />
że system kształcenia jest uwarunkowany klasowym charakterem<br />
kultury, wobec czego należy zakwestionować<br />
przede wszystkim te uwarunkowania, a nie same treści lub<br />
formy kształcenia. Krytykę uniwersytetów, sięgającą do<br />
podstaw ustrojowych systemu kształcenia, przedstawił także<br />
komitet strajkowy studentów z Turynu: „Struktura egzaminów<br />
pozwala profesorowi oszacować trzy właściwości<br />
kandydata: 1. zdolność mnemotechniczną, 2. swobodę wypowiadania<br />
się, 3. podporządkowanie ideologiczne. Dwie<br />
pierwsze ułatwiają zdobycie tego, co nazywa się w szkole<br />
średniej «bagażem». Ostatnia umożliwia edukację moralną<br />
i obywatelską [...] Każda z tych właściwości odpowiada dwu<br />
wartościom społecznym, dobrze znanym, stanowiącym podstawę<br />
modelu kształcenia, którego udziela się w szkołach<br />
i uczelniach. Pierwsza — uczenie się na pamięć — charakterystyczna<br />
dla kształcenia przeciętnego technokraty. Druga—<br />
6 — A. Jawłowska 81
Change language