Aldona Jawłowska drogi kontrkultury

wymaganiom człowieka (Technology and Society Committee);
nowej oświaty (International Liberation School oraz
Resist); nowej prasy młodzieżowej (High School Independent
Press Service). Powstają także stowarzyszenia radykalnych
prawników, architektów, nauczycieli i innych zawodów.
Grupy te, pracujące samodzielnie, połączone są w zdecentralizowanej
organizacji koordynującej Vocation for
a Social Change — pragnącej stworzyć możliwości pozostania
i działania w ruchu ludziom, którzy rozpoczynają samodzielne
życie.
Osobną kwestię stanowią organizacje prowadzące również
działalność polityczną, lecz działające głównie w dziedzinie
kultury lub posiadające szczególne znaczenie jako zjawisko
kulturowe. Organizacje tego typu, np. Ruch Wyzwolenia Kobiet,
diggersi, sytuacjoniści czy grupy religijne, przedstawione
zostaną w następnej części książki.
Z konieczności skrótowy przegląd form organizacyjnych
ruchu miał na celu ukazanie jego wielorakości. Niejednorodność
a zarazem bogactwo form i treści działania zadecydowały
o rozległości zjawiska kontestacji, lecz także i o słabości
politycznej ruchu. Deklarując się po stronie spontanicznego
działania, kontestatorzy stanęli wobec trudnej do
rozwiązania sprzeczności między wolnością poszczególnych
jednostek uczestniczących w ruchu, której ograniczenie
stawało się warunkiem skuteczności akcji, a wolnością społeczeństwa
jako całości, stanowiącą cel działania. Wskutek
niemożliwości przekroczenia tej sprzeczności załamywało
się wiele rozpoczętych pomyślnie akcji. Spontaniczności nie
można było uratować w ramach istniejących struktur,
zniesienie zaś tych struktur wymagało „zawieszenia" spontaniczności
na rzecz bardziej uporządkowanego i konsekwentnego
działania.