Aldona Jawłowska drogi kontrkultury

mnianych już sprawach: cofnięcie zakazu demonstracji
w campusach, amnestia dla aresztowanych i ukaranych,
których traktowano jak kryminalistów, wycofanie się
z IDA, zaprzestanie budowy hali gimnastycznej na terenie
parku. Oto wydarzenia pierwszego dnia opisane przez studenta
Jamesa Kunana, który zaangażował się w walkę dopiero
w czasie wydarzeń: „wtorek, 23 kwietnia, południe.
Przy zegarze słonecznym 500 osób gotowych pójść za Markiem
Ruddem. Jest też około 100 kontrdemonstrantów. To
ci, których gazeta trustu Arthur Ock Sulberger określa jako
«krzepkich, zdrowych młodzieńców» lub też «studentów
z poważnymi osiągnięciami sportowymi». Nazywamy ich
jocks. Różni dziekani i ich pomocnicy starają się rozdzielić
te dwie grupy. Budynek Biblioteki jest zamknięty. W braku
lepszego celu kierujemy się w stronę hali gimnastycznej
w Morningside Park. Śpiewamy Gym Crow must go. Ja nie
śpiewam, bo nie lubię.
Nie zastanawiałem się dotąd wiele nad sprawą hali. Teraz
widzę miejskie budowy pierwszy raz. Wielkie wykopy przecinają
cały park. Wygląda to rzeczywiście okropnie. Dookoła
dziury — siatka druciana. Nie znoszę jakichkolwiek ogrodzeń,
więc pierwszy wskakuję, żeby obalić płot. Wkracza
policja nowojorska. Jeden z nich łapie za furtkę i próbuje
ją zamknąć. Demonstranci biorą się za niego. Krzyczę
«puśćcie tego glinę», trochę, bo mi go szkoda, a trochę, że
zdaję sobie sprawę, iż teraz na naszych głowach wylądują
pałki. I tak się też dzieje. Jeden z moich przyjaciół przewrócił
się. Wyciągam go. Po normalnej w takich wypadkach
szarpaninie porządek zostaje przywrócony i policjanci pozwalają
Ruddowi wejść na wzgórek gruzu i przemówić do
nas. Rudd proponuje wrócić do zegara słonecznego i połączyć
się z 300 demonstrującymi studentami. Wiemy jednak,
że nie może być pewien, czy jest tam 300 osób, więc nie
chcemy się ruszyć. Nalega i w końcu się poddajemy.
Na uniwersytecie spory tłum. Wyraźnie coś się dzieje.
Prodziekan Truman proponuje rozmowy w auli McMillin,
ale Rudd po pewnym okresie wahania odmawia. Wygląda
na to, że mamy inicjatywę, a Truman chce nas gdzieś
zamknąć i przetrzymać do nocy. Ktoś proponuje, żeby pójść
do Hamilton Hall — głównego budynku college'u. Idziemy.
W rezultacie okupujemy budynek, chociaż nie blokujemy
sal ćwiczeniowych.
70