Aldona Jawłowska drogi kontrkultury

całkowicie nowej. Po raz pierwszy stan ogólnego dobrobytu
daje do dyspozycji człowieka warunki niezbędne do
twórczego życia. Potraktowanie provosów pałkami dowodzi
jednego, że «autorytety» dysponują argumentami coraz
trudniejszymi do przyjęcia. Młodzi i bardzo młodzi, przystępujcie
do głosowania na awangardę, wykorzystajcie
właściwie swe prawo wyborcze. O «Homo Ludens»! Przeciw
nadużyciom władzy! Wesoło naprzód na Amsterdam,
który może stać się miastem do życia!" 28
Zwycięstwo w wyborach stworzyło nową sytuację w ruchu.
13 maja 1967 roku na zgromadzeniu w parku Vondel
doszło do rozłamu i likwidacji provosów. Znaczna część
protestowała przeciw udziałowi w wyborach, gdyż ruch
w swych założeniach był antyinstytucjonalny, inni domagali
się rozpoczęcia walki zbrojnej, jeszcze inni sądzili, że
pewien etap się zakończył i należy pomyśleć o nowych założeniach
i formach działania. W rezultacie większość provosów
przekształciła się w Dzieci Kwiaty i przyjęła formy
życia hipisów.
Tworzenie zaskakujących, zmuszających do myślenia sytuacji,
dążenie do wyzwolenia drogą odblokowania potrzeb
twórczych, zmiana systemu realizowana przez zmianę
codzienności, atak na kulturę traktowaną jako narzędzie-utrzymywania
istniejącego stanu łączy provosów z sytuacjonistami.
Charakterystyczną formą działania ruchu
Provo była spontaniczna i kolektywna twórczość artystyczna.
Akty tej twórczości były świadomą ekspresją zmierzającą
raczej do nawiązania kontaktu z odbiorcą na płaszczyźnie
uczuć i wyobraźni niż do wywołania określonych
zmian w sferze rzeczywistości obiektywnej. Niekiedy szokujące
formy ekspresji miały na celu wprowadzenie do
świadomości społecznej nowych symboli, skojarzeń prawdziwych,
odpowiadających strukturze rzeczywistości,
w miejsce „spektakli" (np. prawdziwsze jest skojarzenie
służby wojskowej ze zniszczeniem, przemocą, śmiercią niż
krzepkim, uśmiechniętym radośnie młodzieńcem z reklamowych
plakatów propagujących armię). Ruch Provo posługiwał
się własnymi symbolami, emblematami, przykładał
wagę do tworzenia rytuałów. Emblemat jabłka podzielonego
na połowę, którego jedna część symbolizować miała
28 G. Paloczi-Horvath, Le soulèvement mondial, s. 335—337.
130