Aldona Jawłowska drogi kontrkultury

najwyraźniejszym akcentem jest tu krytyka bezideowości,
braku sprzeciwu wobec niesprawiedliwości i cudzego cierpienia,
odejście od natury, wypaczenie osobowości człowieka
poprzez jednostronny rozwój pewnych właściwości psychicznych,
a zaniedbanie innych.
Co proponuje nowy styl życia Odejście od podstawowych
wartości, dotychczas społecznie akceptowanych, oparte
na przyjętym z góry założeniu, że wszystko jest możliwe.
Trudno w tej chwili tworzyć syntezę wielu zmiennych
sposobów życia i mówić o jednym „kontestacyjnym" stylu.
Równie trudno zbudować typologię kontestacyjnych stylów
życia, gdyż są one bardzo zindywidualizowane i słabo
utrwalone. Należałoby sprawdzić na materiale empirycznym
trafność różnych kryteriów podziału. Jednym z możliwych
jest podział ze względu na stopień odrzucenia proponowanych
przez istniejący system ról społecznych i form
samorealizacji. Od całkowitego i świadomego „wyjścia poza"
z postanowieniem i nadzieją stworzenia lepszego świata,
poprzez stan przejściowy (włóczęga lub koczowanie na
ulicach, w melinach czy parkach, co jest już wyjściem poza
system, poszukiwaniem własnej drogi, ale jeszcze brakiem
sprecyzowanej alternatywy), do częściowych zmian
życia wewnątrz systemu, wewnątrz oficjalnych instytucji
i organizacji.
Przyjmując to kryterium podziału, wymienić można następujące
przykłady:
Styl życia komun oraz podziemnych organizacji walczących
(chodzi tu o walkę zbrojną, stanowiącą główny cel
takich organizacji jak Weathermen, Wilkołaki czy Czarne
Pantery). Wewnątrz tej grupy występuje ogromna różnorodność
stylów zarówno pod względem rodzaju aktywności,
jak i rodzaju środowiska, które te grupy tworzą. Łączy
je czynna akceptacja wspólnych wartości, w imieniu których
odrzuca się wszelkie uczestnictwo w zastanej rzeczywistości
społecznej, dążąc do jej zniszczenia bądź do zakwestionowania
poprzez tworzenie społeczności alternatywnych.
Styl życia „uciekinierów", będących na pograniczu wykolejenia
i narkomanii. Jest to styl życia „przejściowy",
w tym sensie, iż sytuacja „uciekiniera" zmusza go na ogół
do wyraźniejszego samookreślenia. Albo następuje wybór
jakiejś grupy odniesienia spośród licznych grup i organi-
15 — A. Jawłowska 225