Aldona Jawłowska drogi kontrkultury

2. WSPÓLNE NURTY POLITYCZNEGO PROTESTU
Wzrost aktywności politycznej młodzieży, widoczny już na
początku lat sześćdziesiątych, doprowadził do zaostrzenia
się konfliktów międzypokoleniowych. Jednakże te aspekty
kontestacji — silnie eksponowane w wielu jej interpretacjach
— nie tłumaczą sensu całości wydarzeń. Konflikt pokoleń
jest sprawą drugorzędną wobec zaangażowania się
znacznej części młodzieży w podstawowe konflikty społeczne
i polityczne współczesnego świata. To przejście od indyferentyzmu
do zaangażowania nie nastąpiło wcale tak nieoczekiwanie,
jak można by sądzić z reakcji rodziców i nauczycieli.
We wszystkich krajach wysoko rozwiniętych ruch kontestacji
przeszedł podobną ewolucję. Jednym nurtem, który
stwarzał bardzo szeroką płaszczyznę integracji młodzieży
i prowadził do skierowania jej zainteresowań na podstawowe
założenia i zasady funkcjonowania ustroju społecznego,
był „ruch przeciw wojnie i dyskryminacji rasowej".
Ruch masowy, poza oficjalnymi organizacjami, łączący
szerokie rzesze młodzieży i stosujący środki biernego
oporu. Aktywizacja polityczna zaczęła się tu od zainteresowania
sprawami ogólnymi, często pozostającymi poza
zasięgiem bezpośrednich doświadczeń kontestatorów, a jej
ostatecznym wynikiem była krytyka kapitalizmu i całej
polityki kapitalistycznego państwa. Wszędzie do pierwszych,
wywołujących ożywienie polityczne konfrontacji
z aparatem władzy doszło w trakcie manifestacji antywojennych.
Manifestacje te zwracały się przeciw imperializmowi
amerykańskiemu i powiązaniom rządów poszczególnych
krajów z amerykańskim kapitałem. Wszędzie głównym
tematem dyskusji i przedmiotem protestów były różne
3 — A. Jawłowska 33