Aldona Jawłowska drogi kontrkultury

staje się marsz antyrasistowski i antywojenny w Alabamie,
organizowany przez Martina Luthera Kinga. W marszu bierze
udział młodzież biała i czarna. W tym samym roku, po
wielu dniach gwałtownych rozruchów, Karta Praw Cywilnych
(Civil Rights Bill) przedstawiona zostaje przed Kongresem.
SDS organizuje liczne sit-in przeciw polityce Stanów
Zjednoczonych w Afryce Południowej i wojnie w Wietnamie.
Nastroje antywojenne upowszechniają się wśród młodzieży
i angażują emocjonalnie. W listopadzie trzech młodych
Amerykanów spala się żywcem na znak protestu wobec
działań wojennych w Wietnamie. Wzrasta liczba dezercji,
palenie kart powołania do wojska jest coraz powszechniej
stosowaną formą biernego oporu. Jednocześnie
trwa popierana przez białych radykałów walka ludności
kolorowej przeciw ograniczeniom ekonomicznym i dyskryminacji
społecznej. W lecie w czasie rozruchów w Watts —
„czarnej dzielnicy" Los Angeles — dochodzi do prawdziwej
wojny miejscowej ludności z policją. Na ulicach stają barykady,
30 osób zostaje zabitych w czasie walki, setki rannych
i aresztowanych.
Rok 1966 przyniósł dalszy rozwój form i zasięgu ruchu
pacyfistycznego w Anglii i Stanach Zjednoczonych, a także
przyłączenie się do tego frontu walki młodzieży innych krajów.
W roku tym następuje wyraźna zmiana sposobów i kierunków
działalności na rzecz pokoju i równouprawnienia
ludności kolorowej. Działalność ta przekształca się w walkę;
ruch pacyfistyczny i antyrasistowski — w ruch społeczno-
-polityczny o szerszych celach. Problematyka wojny i pokoju,
dyskryminacji i podziałów społecznych oraz ich przezwyciężenia
widziana jest w szerszych kontekstach społeczno-politycznych.
Niesprawiedliwość i agresja ukazują
się jako wynik, jako skutek bardziej ogólnych i podstawowych
konfliktów wynikających ze struktury ekonomicznej
i politycznej imperialistycznego państwa. Wojna i postawy
rasistowskie nie są już traktowane jako główne przyczyny
napięcia i społecznego kryzysu, lecz jako jego symptomy.
Przedmiotem ataków i tematem dyskusji krytycznych staje
się system jako całość, nie zaś poszczególne decyzje rządu
i władz lokalnych.
40