Aldona Jawłowska drogi kontrkultury

kulturze, musimy budować nową świadomość, świadomość
własnej odrębności.
Kobiety są uciskaną klasą, poddaną totalnemu wyzyskowi.
Eksploatowane są jako obiekty seksualne, pomoc domowa,
siła robocza itp. Zabito w nich wszystko to, co
ludzkie. Mówimy do wszystkich sióstr, by łączyły się z nami
w walce. Mówimy do wszystkich mężczyzn, by odrzucili
swe męskie przywileje i poparli nas w dążeniu do wolności,
w interesie całej ludzkości i swoim własnym. Nie
będziemy zastanawiać się nad tym, co jest rewolucyjne,
a co reformistyczne, lecz co jest złe, a co dobre dla kobiet."
55
Nastawione separatystycznie wobec mężczyzn Czerwone
Pończochy dążyły do zjednoczenia kobiet ponad wszelkimi
rasowymi czy klasowymi podziałami. W organizacji tej
Współdziałały razem kobiety białe i kolorowe. Udane próby
przełamania barier rasowych uznać można za pozytywne
osiągnięcie tej organizacji.
The Feminists, grupa, która oddzieliła się od NOW, prócz
realizacji celów politycznych zgodnych z założeniami ruchu
młodzieży stawiała sobie zadanie pomniejszenia roli
kontaktów seksualnych na rzecz intensyfikacji kontaktów
międzyludzkich innego rodzaju.
Najbardziej radykalną organizacją kobiecą była Women's
International Terrorist Conspiracy from Hell (WITCH).
„Czarownice" organizowały wiele akcji terrorystycznych,
między innymi opanowały siłą jedną z redakcji konspiracyjnych
gazet, kierowaną przez mężczyzn. Prowadziły walkę
głównie (choć nie tylko) przeciw wzorom kultury, wyznaczającym
określone miejsca i sposoby zachowania dla
każdej z płci. Głosiły i realizowały hasła swobodnej ekspresji,
nowego stylu życia, w którym naczelną wartością
będzie samorealizacja. Oto fragmenty manifestu Czarownic:
„WITCH jest Wszechkobietą, jest wszystkim: teatrem,
rewolucją, magią, terrorem, radością, solą życia. Pamiętajmy,
że czarownice i Cyganki były pierwszymi guerillas
i bojowniczkami przeciwko niewoli [...] Właśnie czarownice
były «Otwartymi Głowami», pierwsze stosowały kontrolę
narodzin, zajmowały się alchemią.
55 Redstockings Manifesto, New York, lipiec 1969, cyt. za: The Movemen...,
s. 50.
165