Aldona Jawłowska drogi kontrkultury

że działanie jest ważniejsze niż jego zewnętrzne efekty.
Tworzenie nowych form życia społecznego przez rozwijanie
nowego typu więzi 'i organizacji w małych wspólnotach,
stowarzyszeniach, komunach — rysuje się w założeniach
kontestacyjnej utopii jako podstawowe zadanie. Prócz
tego zadania z założeń wartościujących kontestacji wynika
drugie zadanie podstawowe: wywieranie presji na „nienaruszalne"
struktury aktualnego systemu, by uzyskać przynajmniej
częściowy wpływ na decyzje w dziedzinie ekonomicznej,
politycznej w skali kraju czy miasta.
Obok żądania wolności w sferze kultury nowa utopia pobudza
dążenia do autentycznego uczestnictwa w życiu ekonomiczno-politycznym.
Wolność samorealizacji to określanie
się wobec podstawowych konfliktów i problemów
współczesnego społeczeństwa. Jakkolwiek pełne urzeczywistnienie
utopii nie jest — zdają sobie z tego sprawę kontestatorzy
— na razie możliwe, zaangażowanie w dążeniu
do zmiany jest już formą wyzwolenia. Zmiana nie nabiera
sensu przez odniesienie teraźniejszości. do wyobrażanej
przyszłości, lecz sama w sobie jest jedynie sensownym sposobem
istnienia. Treść utopii ulega więc ciągłym przekształceniom.
Rewolucje robi się dla siebie, działając wspólnie
z innymi i już teraz, a nie dla przyszłości, w której
miary szczęścia mogą być zupełnie odmienne. Umiejętność
wywołania w wyobraźni i kształtowania w codziennym życiu
różnych rzeczywistości powinna stać się trwałą cechą
osobowości wszystkich ludzi.
Staraliśmy się przedstawić drogę, jaką przebył ruch kontestacji
od zakwestionowania „świadomości fałszywej" do
tworzenia innego obrazu świata. Nie zamierzamy rozstrzygać,
o ile obraz ten odpowiada zmieniającym się warunkom
zewnętrznym współczesnej cywilizacji i potrzebom człowieka.
Jest to pierwszy etap drogi, na którym nowa utopia dopiero
się formuje. Jej wartość polega na tym, iż próbuje
ona stworzyć płaszczyznę integracji wszystkich dyskryminowanych
i ubezwłasnowolnionych mieszkańców ziemi. Wyraża
poczucie niedosytu i braku wbrew głoszonym przekonaniom
o dobrodziejstwach nadmiaru, budzi niepokój
wbrew uspokajającym wizjom nieograniczonego postępu.