Aldona Jawłowska drogi kontrkultury

może mieć to, czego potrzebuje, robiąc swoje [...] Służba
społeczna powinna funkcjonować w ścisłym kręgu przyjaciół.
Praca według zdolności i dla idei będzie wykonywana
z entuzjazmem, gdyż nie podlega presji ekonomicznej."
32 „Wolne społeczności" (Free Cities) diggersów miały
bardzo szeroki zakres działalności. Centrum Informacji
badało zapotrzebowanie Ruchu na różnego rodzaju „usługi"
i dobra materialne oraz pomagało przy ich podziale. Ułatwiało
także kontakty z rodzicami młodych uciekinierów —
tak aby ich nie złapano. Wyspecjalizowane grupy organizowały
przechwytywanie wolnej ziemi, wykupywały — za
grosze — opuszczone tereny. Rusznikarze dostarczali broni
walczącym organizacjom. Free Food Storage zajmowało się
magazynowaniem i podziałem żywności wśród tych, którzy
jej potrzebują (także spoza Ruchu). Organizowano też stołówki,
prowadzono własne ogródki itp. „Wolny Bank" gromadził,
przechowywał i rozdzielał pieniądze Ruchu. „Służba
transportowców i mechaników" dbała o konserwację i utrzymanie
sprawności pojazdów. Osobne grupy pracowały w
„kontrwywiadzie" i organizowały środki obrony przed policją.
Free Cities prowadziły własne szwalnie, przychodnie
medyczne i ośrodki dla „psychicznie zmęczonych". „Wolne
Społeczności" tworzyli także artyści, którzy stawiali sobie
za cel wprowadzenie wartości estetycznych w ponure środowiska
slumsów i gett, urządzanie mieszkań komunom
i „wolnym rodzinom". Inne grupy specjalizowały się w pracy
na roli, jeszcze inne w organizacji zabaw, przygotowywaniu
miejsc do gier i tańców. Były także odrębne grupy
„odpowiedzialne za posprzątanie po piknikach i pozbieranie
przedmiotów, które mogą się przydać". Utrzymywano
własną radiostację — Free City Music nawoływała: „Śpiewaj
dla siebie samego !" 33
Zmiana codzienności, rewolucja poprzez zmianę kultury
— to założenie łączące diggersów z ruchem Provo—Sytuacjoniści.
O ile jednak ruch ten wychodził od refleksji
nad kulturą zastaną i prób tworzenia koncepcji kultury
nowej, diggersi zaczynali od konkretnego działania, najpierw
realizując w życiu i pracy nowe wzory kultury, potem
przechodząc do refleksji nad ich konsekwencjami społecznymi.
32 Tamże, s. 103.
33 Tamże, s. 104.
136