Aldona Jawłowska drogi kontrkultury

kacji zmuszamy autorytety do zrzucenia swych masek.
Uniformy, broń, pałki, gazy łzawiące, psy policyjne i inne
środki represji muszą być przeciw nam użyte. Władza musi
pokazać swe prawdziwe oblicze: zaciśnięte szczęki, zmarszczone
brwi i oczy patrzące z nienawiścią! W ten sposób
stanie się coraz bardziej niepopularna, pojawi się więc nadzieja,
że świadomość zbiorowa zwróci się ku anarchizmowi.
Nadejdzie kryzys. To nasza największa szansa. Spowodować
kryzys autorytetów to jest właśnie Wielka Prowokacja,
prowadząca od Provo z Amsterdamu do międzynarodowego
Provotariatu. Twórzcie grupy anarchistyczne!
Uwaga provosi! Może być za późno, świat może zginąć!" 25
I rzeczywiście władza „pokazała swe oblicze" zgodnie
z przewidywaniami autorów manifestu. W roku 1966 provosi
urządzili manifestację w dniu ślubu księżniczki Beatrix
z Niemcem o niejasnej przeszłości politycznej, Klausem
von Ausbergiem. Fakt ten, a zwłaszcza związane z nim
huczne uroczystości, starannie ubezpieczone przez policję,
wywołały w Amsterdamie nastroje niezadowolenia. Manifestanci
urządzili coś w rodzaju happeningu, w czasie którego
raczej nieszkodliwa a ośmieszająca zabawa skończyła
się rzuceniem bomb z gazem łzawiącym na orszak ślubny.
Policja odpowiedziała z niespodziewaną dla nikogo
brutalnością. Manifestantów dotkliwie pobito, nastąpiły
aresztowania (między innymi aresztowano pisarza Hansa
Tuymana i skazano na trzy miesiące więzienia za to, że
rozdawał na ulicy broszury piętnujące brutalność policji).
Akcje policji rozszerzyły krąg sympatyków ruchu Provo.
Do grup provosów przyłączyli się ludzie dojrzali, pisarze,
artyści, intelektualiści, między innymi ceniony w Holandii
rzeźbiarz i architekt Constant Niuwhuys, poeta i powieściopisarz
Simon Vinkeno, a nawet sześćdziesięcioośmioletni
Pisarz Jef Last. Wraz z wkroczeniem policji do akcji ruch,
który w początkowej fazie miał charakter bardziej artystyczny
niż polityczny, zaczyna stawiać sobie wyraźniej
określone cele polityczne. W roku tym powstają liczne grupy
Provo w miastach prowincjonalnych Holandii. Ruch
przenosi się także za granicę, tworzą się grupy w Mediolanie,
Antwerpii, Kopenhadze, San Francisco, Sztokholmie.
Inne ugrupowania działające przeciw kulturze, jak np.
25 BAMN, S. 23.
127