Aldona Jawłowska drogi kontrkultury

Prywatnej egzystencji, wszędzie jako problem polityczny
traktuje się kulturę w szerokim znaczeniu, sztukę, życie
codzienne.
CYWILIZACJA ŚMIECI
Przeciwstawienie kultury i natury, sztucznego środowiska
stworzonego przez technikę — autentyczności żywej przyrody
pojawia się często w kontestacyjnych tekstach. Krytyka
cywilizacji technicznej poparta rzeczywistą ucieczką
z miast grup młodzieży, które wybrały życie w prymitywnych
i trudnych warunkach, by zademonstrować swą zgodność
działania z głoszonymi poglądami, skłania często do
ukazywania kontestatorów jako „współczesnych dzikich".
Hasła powrotu do utraconej pierwotnpści nie były jednak
wcale wśród młodzieży tak popularne. Powrót do natury
nie był rozumiany jako krok wstecz, jako generalne odrzucenie
osiągnięć techniki na rzecz prymitywnych form
życia. Przeciwnie, za przekonanie reprezentatywne dla całości
Ruchu należy uznać to, zgodnie z którym osiągnięcia
Współczesnej techniki i technologii stworzyły realną możliwość
likwidacji ekonomicznych nierówności w skali świata
i pełnej samorealizacji w skali jednostkowego, prywatnego
życia. Przeciwstawienia kultury i natury nie likwiduje
więc zniesienie jednego z jego członów, lecz odnalezienie
wyższego piętra integracji, umożliwiającego bezkolizyjne
współistnienie obu światów.
Krytyka wyrastająca w środowisku młodzieży zmierza
do obalenia mitu techniki — jednego z niebezpiecznych
Współczesnych mitów. Pojęcie „technika" jest tu rozumiane
bardzo szeroko. Mieści się w nim: sposób i proces organizowania
materii oraz jego zamierzone i nieprzewidziane efekty.
Mit techniki czyni z niej rzeczywistość jedyną, której
Prawa odbijają porządek świata. Wewnątrz tego porządku
sytuuje się człowiek, odnajdując siebie samego w jego mechanizmach.
Jest to jednak mit fałszywy — dzięki sprzyjającym
warunkom konstruowany i utrzymywany przez
rządzące światem wielkie organizacje przemysłowe i biurokratyczne
państwa. Utożsamia się więc postęp techniczny
z postępem społecznym, wolność konsumpcji z wolnością
199