Aldona JawÅowska drogi kontrkultury
Aldona JawÅowska drogi kontrkultury
Aldona JawÅowska drogi kontrkultury
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
z komentarzem dźwiękowym, ukazujący okrucieństwa wojny<br />
lub brutalne działanie przedstawicieli władzy. Zanim<br />
nastąpi interwencja, część filmu przejdzie, szok publiczności<br />
nieprzygotowanej na to widowisko jest zazwyczaj<br />
wielki. Ludzie mają o czym mówić — cel został więc<br />
osiągnięty, wybucha dyskusja. Interesujące formy tego teatru<br />
wypracowały Czarne Pantery, organizując wstrząsające<br />
happeningi. Zgodnie z założeniami tej grupy — teatr<br />
guerilla to teatr, który za pomocą środków artystycznych<br />
dąży do tego, by obalić podstawowe wartości i zakwestionować<br />
prawdy ustroju.<br />
Jednym ze znanych amerykańskich zespołów był San<br />
Francisco Mime Troupe. Zespół wystartował w 1959 roku<br />
sztukami — pantomimami Chaplina i Marceau. Grupa zaczęła<br />
grać przy drzwiach otwartych, od 1962 roku — na<br />
ulicach. W roku 1965 policja zabroniła (ze względów obyczajowych)<br />
grania sztuki Candello. Aktorzy grali jednak<br />
dalej mimo zakazu. Cały zespół został aresztowany. W roku<br />
1968 grupa San Francisco występowała w parkach i na<br />
ulicach z inscenizacjami aktualnych problemów politycznych,<br />
wojny w Wietnamie (The exception and the rule),<br />
walki o prawa używania narkotyków w związku z prześladowaniami<br />
Timothy Leary'ego (Search and seizure). Teatr<br />
z San Francisco wędrował po całych Stanach, grając<br />
na ulicach Nowego Jorku i w innych miastach. Takich teatrów,<br />
mniej lub bardziej stałych, było bardzo wiele, nazywały<br />
się po prostu numerami ulic, np. New York Sixth<br />
Street Theatre. Zespół ten grał sztuki skierowane przeciw<br />
służbie wojskowej, przeciw nędzy w slumsach, w sztuce<br />
Student-Life przedstawiał drogę studentów od immatrykulacji,<br />
poprzez iluzje związane z normalną karierą, aż do<br />
udziału w rewolucji. „Grano przeciw" kontroli państwowej<br />
lokalnych społeczności i za poparciem strajku nauczycieli,<br />
grano to, co się działo naprawdę. Występy były w dużym<br />
stopniu improwizowane, budowano jednak bardzo giętki<br />
scenariusz, stanowiący nić przewodnią każdorazowej imprezy.<br />
Członkowie zespołu dzielili między siebie odpowiedzialność<br />
za przekazywane idee, które zwykle przed wystąpieniami<br />
były długo omawiane. Środki wyrazu — pantomima<br />
i taniec. Używano także masek, kostiumów i skromnych<br />
rekwizytów, jak plakaty, transparenty, stołki służące<br />
za podium w czasie przedstawień, jakieś kije i szmaty.<br />
220
Change language